Wejście główne

Wejście dzięki któremu widzowie, ale także i magowie, są w stanie wejść na stadion i oglądać magiczną rywalizację.

Nori stanęła przed stadionem, opierając się o miecz, czekała. Na kogo? A na pana śnieżnego, który miał czelność ją porwać jeszcze przed tą całą akcją z Pheamem. Była nieco podłamana, miała dość tego wszystkiego. Najchętniej to by wróciła do domu i poszła spać, jakby jej właścicielka mieszkania nie wyrzuciła kilka dni temu. Westchnęła ciężko. Co ją podkusiło, że w ogóle tutaj przyszła? Mogła pochodzić sobie po Magnolii, potrenować, a nie teraz przeżywać załamanie nerwowe. Biedna, delikatna Norka. No cóż.
Po tym, co się stało na arenie, straciła do Pheama wszelkie zaufanie. Poczuła się zraniona i zdradzona przez chłopaka. Nie chciała, by siedział w więzieniu, ale z drugiej strony wiedziała, że to będzie dla niego najlepsze. Może przejdzie mu tam to szaleństwo. Ona nie chciała po raz drugi stać się ofiarą jego napadu. Raz już próbował ją zabić, dusił ją... zaciskał palce na szyi i pozbawiał możliwości wzięcia tchu. Wtedy były tam inne Wróżki, pomogły jej. Ale... co jak spotka się z chłopakiem sam na sam? Wtedy nikt jej nie obroni.
- Cholera...- mruknęła pod nosem.

Wyszedł z stadionu i od razu zaczął wypatrywać w tłumie tej małej dziewczynki. Gdzie ta cholera polazła? Ech jedynie westchnął ciężko idąc korytarzem. Po drodze odpalił sobie fajkę na spokojnie próbując od reagować obecną sytuacje. Nie można nic zrobić, pozostaje tylko czekać na werdykt sędziów w jego sprawie. W sumie to Daxu dałby sobie rękę uciąć, że będą próbować wywalczyć u niego jak najdłuższa karę, ale on jest pozytywnej myśli zda się na to, że nasi go wybronią. Kroczył pewnie od czasu do czasu zaciągając się dymem z swojego mentolowego papierosa. Te lubił najbardziej, bo nie waliły, aż tak bardzo jak te fajki Fema. Lubił miętę. Ruszył parę razy ręką, którą wcześniej prawie stracił.
- I jak ja jej się odwdzięczę?- pomyślał przez moment myśląc o blondynce. Nie miał kompletnie żadnego pomysłu, ale na pewno coś mu przyjdzie do głowy przy następnym spotkaniu. Niech tylko się dowie na temat RP... A skoro o RP mowa to właśnie niebieskooki dostrzegł tę dziewczynkę! W końcu, od razu popędził w jej stronę, a gdy tylko był za nią zwolnił kładąc jej rękę na ramieniu.
- Fajnie, że jeszcze jesteś. Pogadamy?- mruknął dość głośno.

Trzymała w ręku Kumokiri Pheama i w sumie nie wiedziała, co ma z tym zrobić. Oddać mu go pewnie nie odda w najbliższym czasie. Trzymała mocno rękojeść broni, która za chiny ludowe posługiwać się nie potrafiła. W życiu miecza w ręku nie miała. Jedynie raz dubeltówkę trzymała, ale nawet nie strzeliła nią, bo po prostu nie było w co. Ale było to coś dla niej ważnego, wiązała z Kumokiri pewną nadzieję, a mianowicie na odzyskanie starego, Pheama, którego polubiła. Westchnęła ciężko. Miała nadzieję, że się opamięta, ale jakoś szczerze w to wątpiła.
Nagle poczuła czyjąś rękę na ramieniu. Spojrzała do góry i wtedy ujrzała chłopaka, który ją wtedy porwał. Na niego w sumie czekała, więc przytaknęła jedynie, zgadzając się, bo co jej innego pozostało? Wolała mu coś dobrowolnie powiedzieć, niżeli być do tego siłą zmuszaną. Jeszcze te kneblowanie. Nie, to zdecydowanie nie jest zbyt dobry pomysł.
- Co chcesz wiedzieć?- zapytała prosto z mostu, nie było po co owijać w bawełnę.

- Rainbow Pony, co to za burdel...- spojrzał dość groźnym wzrokiem stając nad nią jak istny kat. Teraz jest okazja, by jak najszybciej się czegoś dowiedzieć, inaczej będą problemy z zdobyciem jakiejkolwiek informacji. Wziął głębszy oddech, po czym skierował głową w stronę jakiejś ławki blisko wyjścia. Raczej ciężko tak rozmawiać na środku dróżki.
- Przejdźmy tam- powiedział wpatrując się w nią przez chwile ruszając następnie dość pośpiesznym krokiem. Teraz był lekko zdenerwowany, ale starał się tego nie okazywać w jakiś bardzo widoczny sposób. Jedynie można było to wyczuć w aktualnym tonie jego głosu. Odwrócił się do niej na moment:
- Chyba, że wolisz jakieś miejsce, gdzie nikt nas nie usłyszy?- dorzucił po chwili. Ciekawe jak na to zareaguje. Czy to może być jakaś groźba? Nie... raczej nie... Jednak westchnął ciężej, a potem zasiadł na jednym z końców ławki.

Przeczucia ją nie myliły. Chciał coś wiedzieć na temat Rainbow Pony. I wiecie co? Powie mu. A co jej tam. Przecież i tak ma zamiar odejść z tego burdelu (ach, jak te słowo dobrze opisuje GH!). Spojrzała na Daxa w sumie niewzruszona. Nie bała się go, nie miała powodów jak na razie. Uśmiechnęła się pod nosem. Czyżby Smoczy Zabójca nadepnął mu na odcisk? No tak, porwał ich wróżkę. Idiota. Ale co jej tam do tego. Nori poszła grzecznie za Śnieżnym i usiadła koło niego na ławce. Nie musiała chyba zbyt wiele mówić. Patrząc przed siebie szepnęła, tak by tylko on ją usłyszał:
- Griomorie Heart.- Spojrzała teraz na niego.- A ten gościu, co waszą dziewczynę całował, to smoczy zabójca. Niestety, nie powiem jak ma na imię, nie kojarzę zbytnio ludzi... z mojej gildii.- Westchnęła ciężko.
Czemu się przyznała? Sama nie wiedziała. Spojrzała na miecz Pheama po czym zacisnęła palce na rękojeści miecza. Jak teraz Dax odda ją policji, to zabiorą jej broń, a to była jedyna nadzieja na... odzyskanie chłopaka. Musiała go przechować do czasu, kiedy go spotka. Wtedy odda w jego ręce Kumokiri i... no właśnie. Nie miała pewności, że to pomoże, ale wierzyła, że tak będzie.
Nori spojrzała w niebo, jakby zamyślana. Wróżki... może za niedługo do nich dołączy, jak wcześniej nie złapie jej policja za "kradzież" miecza Pheama oraz Tsukiko za zdradę gildii. Ale co tam. Zawsze mogło być gorzej!