Dzielnica Handlowa

I w ten o to sposób dwójka magów rozdzieliła się. Księżycowa Kiana pobiegła przodem, kiedy Boski Adam swoim równie boskim krokiem szedł przed siebie spokojnie rozglądając się po okolicy. Oboje kierowali się w stronę wyznaczonego dla medyka noclegu.
Czy tak właśnie miało być, czy też przeciwnie, tak czy inaczej Kiana zaglądając do losowych miejsc i rozglądając się za poszukiwanym człowiekiem (dowiadując się po drodze, że owszem doktora widziano tego dnia, jednak tego wieczora jeszcze tędy nie przechodził) dotarła na koniec dzielnicy i stanęła przed barwnym hotelikiem, którego nie sposób było przegapić. Łatwo mogła wywnioskować, że to właśnie w tym miejscu nocował doktor.
Adam zaś idąc nieco wolniej miał więcej szczęścia w swoich poszukiwaniach, ponieważ nawet nie musiał koniecznie się rozglądać, a doktora znalazł. Gdzieś trzy sklepiki dalej, od miejsca w którym aktualnie się znajdował dostrzegł człowieka z rudym warkoczem stojącego w drzwiach. Właśnie dziękując właścicielowi sklepiku żegnał się z nim. Na ramieniu miał czarną torbę medyczną, która wyglądała na przepełnioną. Nie oglądając się do tyłu, ruszył przed siebie - w stronę hoteliku, zagadując po drodze losowych handlarzy i uprzejmie życząc im dobrej nocy.

NIE CHCIAŁEM ROZDZIELAĆ SIĘ Z PRZEMIŁA DZIEWCZYNĄ, KTORĄ POZNALEM, ALE ZANIM ZDĄRZYŁEM ZAOPONOWAĆ WYRUSZYŁA W POSZUKIWANIE DOKTORA.
- BĘDĘ CZEKAŁ NA CIEBIE KIANA - CHAN - POWIEDZIAŁEM - NA PEWNO WKRÓTCE ZNAJDĘ DOKTORA I WEŹMIEMY ŚLUB.
MÓWIĄC TE SŁOWA MACHAŁEM JEJ NA POŻEGNANIE DO CZASU, AŻ NIE ZNIKNĘŁA POZA MOIM WZROKIEM.

MUSIAŁEM UDAĆ SIĘ DALEJ ROZGLADAJĄC SIĘ NA RÓŻNE STRONY W POSZUKIWANIU DOKTORA. PRZECHODZIŁEM ULICZKAMI I WIDZIAŁEM W TYM MIEŚCIE DUŻO NAPRAWDĘ ŁADNYCH KOBIET. WIELE Z NICH MIAŁO PONADPRZECIETNE ROZMIARY MISECZEK. WIELE DZIEWCZYN O TEJ PORZE KIEROWAŁO SIĘ JUŻ DO DOMU, A TE PROWADZĄCE BARDZIEJ ROZWIĄZŁY TRYB ŻYCIA ZACZĘŁY WYCHODZIĆ NA ULICĘ. HANDLARZA WRACALI DO DOMU, NIC WIEC DZIWNEGO, ŻE TERAZ MIAŁY NAJLEPSZĄ OKAZJĘ, ABY ZNALEŹĆ SWOJEGO KLIENTA I SPĘDZIĆ Z NIM NOC.

NIE ZDĄŻYŁEM JEDNAK ZAGADAĆ DO ŻADNEJ ŚLICZNOTKI, GDYŻ W PEWNYM MOMENCIE ZOBACZYŁEM MĘŻCZYZNĘ Z RUDYM WARKOCZEM. MIAŁEM DZIWNE WRAŻENIE, ŻE SKĄDŚ GO ZNAŁEM. KARCZMARZ, MÓJ WYZNAWCA? NIE MIAŁEM POJĘCIA. MIAŁEM JEDNAK WRAŻENIE, ŻE JEGO OBECNOŚĆ BYŁA DOŚĆ ISTOTNA. STANĄŁEM I DRAPIĄC SIĘ PO SWOIM PODBRÓDKU STARAŁEM SOBIE PRZYPOMNIEĆ KIM BYŁA TA OSOBA. W PEWNYM MOMENCIE PAMIĘĆ PRZYSZŁA SAMA, A JA UDERZYŁEM PIĘŚCIĄ W SWOJĄ DŁOŃ, BO W KOŃCU SOBIE PRZYPOMNIAŁEM.

[I TERAZ PRZYKŁAD JAK Z PROSTEJ MISJI ZROBIĆ COŚ TRUDNIEJSZEGO. CHYBA. - TAK BARDZO ROLE PLAY.]

GDY TYLKO PRZYPOMNIAŁEM SOBIE, ŻE TEN MĘŻCZYZNA JEST MEDYKIEM ODPOWIEDZIALNYM ZA CIERPIENIE CUDOWNEJ KOBIETY W INNYM MIEŚCIE WZMOGŁA WE MNIE ZŁOŚĆ. DO TEGO MUSIAŁEM PRZEBYWAĆ NIEWYGODNĄ PODRÓŻ ORAZ W POSZUKIWANIU TEGO KRETYNA ROZDZIELIŁEM SIĘ Z KIANĄ. BYŁO TO STANOWCZO ZBYT WIELE GRZECHÓW. NIE ZAMIERZAŁEM ICH ROZGRZESZYĆ. PODBIEGAM WIĘC DO MĘŻCZYZNY TAK, ABY ZNALEŹĆ SIĘ NA WPROST Z NIEGO I BEZ SŁOWA UDERZAM GO PRAWYM SIERPOWYM W TWARZ Z CAŁEJ MOJEJ SIŁY, A TROCHĘ JEJ MIAŁEM W TYM CIELE. OGRANICZAŁEM SIĘ TYLKO TYM, ABY PRZYPADKIEM GO NIE ZABIĆ. NASTĘPNIE MÓWIĘ DOŚĆ GŁOŚNYM GŁOSEM, ABY NAWET KRETYN WSZYSTKO ZROZUMIAŁ.
- CO TUTAJ KU*** ROBISZ - WYKRZYCZAŁEM W JEGO STRONĘ - W CALTHII UMIERA TWOJA PACJENTKA, A TY TUTAJ SOBIE PRZEBYWASZ I NIC NIE ROBISZ! PEWNIE PODRYWASZ TE WSZYSTKIE ŚLICZNOTKI, KIEDY JA MUSZE BIEGAĆ ZA TOBĄ, ABY RATOWAĆ TWOJE PACJENTKI. WZIĄŁBYŚ ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA TO, ŻE NAJPIĘKNIEJSZA KOBIETA W CALTHII UMARAŁBABY PRZEZ CIEBIE. JUŻ JA CI KU*** POKAŻĘ - POKAZAŁEM WYMIERZAJĄC KOLEJNY SIERPOWY TYM RAZEM W DRUGĄ CZĘŚĆ TWARZY - A TERAZ, ALBO WRACASZ JESZCZE PRZED ZMROKIEM ZE MNĄ I MOJĄ PRZYJACIÓŁKĄ DO CALTHII, ALBO DAJESZ ODPOWIEDNIE LEKARSTWO I SPOSÓB JAK TEGO UŻYWAĆ. TYLKO TYM RAZEM ZNACZNIE WIĘKSZY ZAPAS, ABYM ZNOWU NIE MUSIAŁ TUTAJ BIEGAĆ, ABY CI DOKOPAĆ. ROZUMIEMY SIĘ KOLEGO?

JEŚLI PO MOICH CIOSACH PRZECIWNIK UPADŁ MIMO WSZYSTKO POMAGAM MU WSTAĆ, GDYŻ NA ZIEMI BYŁ BEZUŻYTECZNY. TRZEBA BYŁO SIĘ JESZCZE SKONTAKTOWAĆ Z KIANĄ, ABY NIE SZUKAŁA GO NADAL. SZKODA, ŻE WCZEŚNIEJ NIE OBMYŚLILIŚMY SPOSOBU NA JAKIŚ KONTAKT ZE SOBĄ NAWZAJEM. UŻYŁEM WIĘC SWOJEJ BOSKIEJ TECHNIKI KONTAKTU, KTÓRĄ OPANOWAŁY TYLKO NAJSIILNIEJSZE JEDNOSTKI NA TYM ŚWIECIE.
-KIAAAAAAANAAAAAAAAA!!!!!!!! KRZYKNĄŁEM UŻYWAJĄC CAŁEJ PRZEPUSTOWOŚCI PŁUC LICZĄC, ŻE ZOSTANĘ USŁYSZANY. KRZYK POWTARZAM JESZCZE DWA RAZY LICZĄC NA TO, ŻE DZIEWCZYNA USŁYSZY TO I ZARAZ SIĘ POJAWI.

TERAZ POZOSTAJE CZEKAĆ NA CZARODZIEJKĘ ORAZ ODPIEWIEDŹ MEDYKA. NA WSZELKI WYPADEK PATRZĘ NA NIEGO, ABY PRZYPADKIEM NIE UCIEKŁ. MÓJ WZROK WYRAŹNIE ODRADZAŁ MU PODEJMOWANIE TAKIEJ PRÓBY. NIE MIAŁEM OCHOTY GONIĆ GO PO MIEŚCIE. PRZY OKAZJI ROZGLĄDAM SIĘ NA BOKI, ABY NIKT NIE WPADŁ NA POMYSŁ PRÓBY ZAATAKOWANIA MNIE Z ZASKOCZENIA.

Kiany nie ma i nie ma, podejrzewam, że prawdopodobnie już nie wróci, a jeśli nawet to ten...no...Potem jej coś wymyśle jak będzie chciała. Póki co moja misja która miała trwać max dwa tygodnie trwa już i tak za długo więc...formułka:

"Po uzgodnieniu z graczem w sprawie zaginięcia drugiego gracza - jedziemy dalej ;)"



Bogu ducha winny medyk przyjął prawego sierpowego w twarz zanim w jakikolwiek sposób zdążyłby zareagować. Hej! Nie oszukujmy się - był tylko medykiem. Jego umiejętności walki były sporo poniżej średniej krajowej...
Cios odrzucił medyka dobre kilka metrów w głąb alejki, gdzie po wylądowaniu niczym szmaciana lalka stracił przytomność. Na nic więc zdały się wyrzuty Boskiego Adama. Sklepikarz, który jeszcze przed momentem żegnał się serdecznie z medykiem stał teraz w drzwiach wręcz zamurowany. Wyglądał jakby nie bardzo wiedział co miał w tej sytuacji postąpić.
Ale trwało to tylko chwilę, ponieważ kiedy Adam wydarł się na cało gardło przywołując do siebie towarzyszkę sklepikarz opamiętał się i szybko czmychnął w drugą stronę alejki. Cała reszta żywych dusz w okolicy właściwie też gdzieś się ukryła, bądź przyglądała się sytuacji z ukrycia - tak działała na nich obecność Adama.
Wszystko w okolicy ucichło tak, że nawet gdyby Kiana ruszyła w stronę swojego towarzysza z pewnością można byłoby usłyszeć jej kroki...

DEBIL, KTÓRY ZOSTAWIŁ PIĘKNĄ KOBIETĘ W HARGEONIE NA PASTWĘ LOSU ZEMDLAŁ ZARAZ PO PIERWSZYM ZADANYM PRZEZE MNIE CIOSIE. W SUMIE TO NIE BYŁ ON PIERWSZA OSOBĄ, KTÓRĄ DOSŁOWNIE POWALIŁA MOJA BOSKOŚĆ MOGŁEM SIĘ TEGO SPODZIEWAĆ. SKLEPIKARZ POSTANOWIŁ UCIEC, A JA NIE CHCĄC GO GONIĆ, NIE WIDZĄC KU TEMU POWODU POSTANOWIŁEM PO PROSTU ZIGNOROWAĆ TEN FAKT. ZAMIAST TEGO MUSIAŁEM OCUDZIĆ DOKTORA. W NORMALNYCH WARUNKACH PEWNIE OD RAZU ZATASZCZYŁBYM GO NIEPRZYTOMNEGO DO HARGEONU, ALE POTRZEBNE LEKARSTWA MOGŁY ZNAJDOWAĆ SIĘ TUTAJ W ERZE. NIECO TO UTRUDNIAŁO MI ZADANIE. POZA TYM ŚREDNIO WIDZIAŁO MI SIĘ NOSZENIE KOGOŚ, KTO NIE BYŁ PIĘKNA KSIĘŻNICZKĄ. POSTANOWIŁEM WIĘC POCZEKAĆ, AŻ SIĘ OBUDZI SZTURCHAJĄC GO NOGĄ W CELU PRZYŚPIESZENIA TEJ AKCJI. PO PRZEBUDZENIU POWTARZAM JESZCZE RAZ SWÓJ WCZESNIEJ OPISANĄ PRZEMOWĘ Z RÓWNIE DUŻYMI EMOCJAMI, TAK ABY DOKŁADNIE TO ZROZUMIAŁ. POTEM CZEKAM NA ODPOWIEDŹ ZE STRONY NIEODPOWIEDZIALNEGO DOKTORA.

Żadne agresywne sposoby przywracania przytomności niestety nie działały na medyka, a na jego lewej stronie twarzy zaczął pojawiać się potężny sinieć. Uliczka opustoszała i ucichła w mgnieniu oka i zaczęło się ściemniać.
Medyk leżał na drodze tak jak upadł, poszturchiwany nogą, jednak to nic nie działało. Torba medyczna którą miał ze sobą leżała parę kroków od niego i wypadła z niej połowa zawartości...

ZAMIAST PLANOWANEGO SZYBKIEGO POWROTU DO HARGEONU, ABY URATOWAĆ CHORUJĄCĄ KOBIETĘ, MEDYK NAWET TERAZ MUSIAŁ UTRUDNIAĆ MISJĘ I JEJ POWRÓT DO ZDROWIA MDLEJĄC OD RAZU. NIBY ZROZUMIAŁEM JEST, ŻE OSOBY TRACĄ PRZYTOMNOŚĆ PRZY TAK DOSKONAŁYYM JAK JA BYCIE, ALE KTOŚ Z TAK ODPOWIEDZIALNĄ FUNKCJĄ POWINIEN WYTRZYMAĆ CHOCIAŻ NA TYLE DŁUGO, ABY ZE MNĄ POROZMAWIAĆ. ROZEJRZAŁEM SIĘ PO OKOLICY, ALE MIMO MOJEGO POTĘŻNEGO GŁOSU NIE ZOBACZYŁEM NADCHODZĄCEJ KIANY. MOŻE BYŁA DALEJ NIŻ PRZYPUSZCZAŁEM. JEŚLI COŚ JEJ SIĘ STAŁO MEDYK Z PEWNOŚCIĄ ZAPŁACI ZA TO PODWÓJNIE.

MOJE PRÓBY OCUCIENIA GRZESZNIKA NIC NIE DAWAŁY, DALEJ W NAJLEPSZE SOBIE SPAŁ. NA WSZELKI WYPADEK DOTKNĄŁEM JEGO SZYI STARAJĄC SIĘ WYCZUĆ PULS. WOLAŁEM ZROBIĆ TO W TEN SPOSÓB NIŻ BADAĆ ODDECH TEGO CZŁOWIEKA, SPRAWDZAJĄC CZY BĘDZIE CHUCHAŁ NA MÓJ POLICZEK. OBRZYDLIWE JEŚLI KTOŚ W OGÓLE POMYŚLAŁ, ŻE BÓG ZNIŻY SIĘ DO TEGO POZIOMU. CO PRAWDA TORBA MEDYCZNA ZNAJDOWAŁA SIĘ OBOK, MÓGŁBYM JĄ ZABRAĆ I UDAĆ SIĘ Z POWROTEM DO HARGEONU, ALE NIE MIAŁEM POJĘCIA, KTÓRY LEK BYŁBY ODPOWIEDNI. MOGŁO OKAZAĆ SIĘ, ŻE ŻADEN Z NICH, A WŁĄSCIWY MEDYKAMENT ZNAJDOWAŁ SIĘ W POKOJU DOKTORA LUB NALEŻAŁO GO DOPIERO SPORZĄDZIĆ. MIMO TO ZERKNĄŁEM DO TORBY POSZUKUJĄC JAKIŚ WSKAZÓWEK. MOŻE ZNAJDĘ JAKIEŚ INFORMACJE ODNOŚNIE POTRZEBNEGO LEKI, MOŻE SUBSTANCJE W ŚRODKU BEDĄ JAKOŚ OPISANE, ALBO WŁOŻONY BĘDZIE JAKIŚ NOTATNIK Z INFORMACJAMI.

JEŚLI NIE ZNAJDĘ ŻADNYCH INFORMACJI, ALE SPOTKAM KROPLE CUCĄCE TO SPRÓBUJĘ UŻYĆ ICH NA MEDYKA SKORO NORMALNA SIŁA NIE POMAGAŁA. PRZYKŁADAM MU JE DO NOSA KRZYCZĄC NA NIEGO, ABY TO WDYCHAŁ.

JEŚLI ODZYSKA PRZYTOMNOŚĆ W TRAKCIE I SPRÓBUJE UCIECZKI OCZYWISCIE OD RAZU STARAM SIĘ GO ZŁAPAĆ ZA KOŁNIERZ. CAŁY CZAS OBSERWUJĘ CZY NIE ZDARZY SIĘ TAKI WYPADEK NAWET, GDY PRZESZUKUJE TORBĘ.

W MOMENCIE ODZYSKANIA PRZYTOMNOŚCI POWTARZAM SWOJE SŁOWA ODNOŚNIE LEKÓW, KTÓRE OPISALEM W MOMENCIE, GDY JESZCZE NIE WIEDZIAŁEM, ŻE STRACI PRZYTOMNOŚĆ.

Było już ciemno, kiedy w końcu medyk się ocknął. Powoli otworzył oczy, usiadł i złapał się jedną ręką za głowę masując miejsce, które zderzyło się z ziemią. Widać było, że miał problemy z ogarnięciem się - nawet nie zauważył wielkiego człowieka tuż obok. Właściwie to nawet nie wiedział co się stało. Tak szybko i tak nagle oberwał, że nawet nie widział swojego oprawcy. Bardzo powoli rozejrzał się wokół za za swoimi okularami, które na szczęście leżały w miejscu, gdzie przed chwilą spoczywała jego głowa. Westchnął ciężko zauważając pęknięcia na szkle, ale założył je na nos. Może i przez zbite szkła nie widział najlepiej, ale było to lepsze niż walka z jego wadą wzroku, dzięki której widział tylko szarą mgłę. Następnie, rozejrzał się za swoją torbą medyczną i próbował po nią sięgnąć. Jęknął, kiedy zobaczył, że część jej zawartości wysypała się na uliczkę. Kiedy Adam sie odezwał, medyk nie zwrócił na niego uwagi
- Lekarstwa... - powtarzał cicho do siebie wciąż będąc półprzytomnym. Kwestią przerośniętego mężczyzny tuż obok postanowił zostawić na później - nie miał czasu się nim przejmować, kiedy istniała możliwość, iż buteleczki się strzaskały. Wiedział, że jeśli do tego dojdzie jego pobyt w mieście przedłuży się, zanim będzie mógł wrócić do domu...
Podczołgał się do torby z zamiarem sprawdzenia jej zawartości - oczywiście jeśli nikt mu w niczym nie przeszkodzi.

ZACZAŁĘM SWÓJ MONOLOG, ALE ZOSTĄŁME CAŁKOWICIE ZIGNOROWANY PRZEZ MEDYKA. EWIDENTNIE GRABIŁ SOBIE TEN MĘŻCZYZNA U BOGA, OJ GRABIŁ. KIEDY ZOBACZYLEM, ŻE BARDZIEJ NIŻ MNĄ ZAINTERESOWANY BYŁ ROZRZUCONYMI LEKAMI ZABRAŁEM MU TORBĘ PO PROSTU PODNOSZĄC JĄ Z ZIEMI I UNOSZĄC NA SPORĄ WYSOKOŚĆ, WYKORZYSTUJĄC SWÓJ NADZWYCZAJNY WZROST. W TEN SPOSÓB NA PEWNO ZWRÓCI NA MNIE NIECO WIĘKSZĄ UWAGĘ. JEŚLI NIE ZDĄŻĘ ZABRAĆ MU JEGO APTECZKI ZANIM DO NIEJ DOBIEGNIE WYRYWAM MU JĄ SILNYM RUCHEM RĘKI WYKORZYSTUJĄC SWOJĄ FIZYCZNĄ SIŁĘ.
[B] - MASZ CZELNOŚĆ GOŚCIU, ABY IGNOROWAĆ BOGA - OZNAJMIŁEM MU - NA KOLANA JEŚLI CHCESZ KIEDYKOLWIEK ODZYSKAĆ TĄ TORBĘ. A TERAZ SŁUCHAJ. W HARGEONIE ZOSTAWIŁEŚ PEWNĄ KOBIETĘ, CIĘŻKO CHORĄ, BEZ LEKARSTW. SKRÓCĘ TO O MÓWIŁEM, BO INACZEJ NIE ZROZUMIESZ. ALBO W TEJ CHWILI DAJESZ MI LEK I MÓWISZ W JAKI SPOSÓB GO PODAWAĆ W ILOŚCI TAKIEJ, ABY STARCZYŁO PRZYNAJMNIEJ NA MIESIĄC, ALBO ZABIERAM CIĘ TAM SIŁĄ W TEJ CHWILI. TO CO WYBIERASZ. MASZ 10 SEKUND NA ODPOWIEDŹ. 10...9...8...7... [/B
I TAK ODLICZAM DO 0 LUB DO MOMENTU, GDY UDZIELI ODPOWIEDZI.

Medyk zamarł z wyciągniętą ręką, kiedy torba nagle uniosła się w powietrze. Zamrugał nie bardzo wiedząc co się właśnie stało i podążył za nią wzrokiem. Wtedy zobaczył właściwie tylko sylwetkę Adama (tragiczny wzrok, potrzaskane okulary i zapadający zmrok zrobiły swoje). Zrozumiał już, że pozbieranie medykamentów do torby nie będzie łatwym zadaniem dopóki nie poradzi sobie z gigantem stojącym przed nim i rzucającym mu wyzwania. Westchnął ciężko i rzucił okiem na dno torby. Albo wzrok go mylił albo torba była mokra...
- Zostawiłem ciężko chorą kobietę w Hargeonie? - powtórzył zszokowany. Gdyby znajdował się właśnie w innej sytuacji to zapewne wybuchłby śmiechem. Zamiast tego jednak wstał, aby chociaż odrobine zmniejszyć dystans do jego twarzy.
- Człowieku, nie wiem czego ode mnie chcesz, ale w Hargeonie nie mam pacjentów - był uczonym człowiekiem i mało tego potrafił korzystać z mapy. Dobrze wiedział gdzie znajduje się Hargeon.
- Ani tym bardziej nie leczę żadnych ciężko chorych kobiet - dodał po chwili.
- Jutro miałem ruszać do domu, teraz jednak, jeśli dobrze widzę, że torba jest przemoczona, mój pobyt w Erze przedłuży sie o tydzień, jeśli nie więcej. Poza tym jeśli oczekujesz ode mnie, że ruszę do Hargeonu pomóc jakiejś chorej kobiecie, to muszę cie rozczarować. Nie mogę zostawić pacjentów, których zostawiłem w moim rodzinnym mieście, przykro mi - mówił spokojnym głosem pomimo sytuacji w jakiej się znajdował. Rozejrzał się też wokół, jakby czegoś wypatrywał.
- A teraz, jeśli już skończyłeś swoje pogróżki, możesz oddać mi moją torbę, którą teraz dzięki tobie będę musiał zapełnić po raz drugi...

//Dobra trochę mnie nie było. jakoś brak weny i próba wbicia AP w BnS ; 3

NIE DOŚĆ, ŻE MEDYK BYŁ NIEROZGARNIĘTY TO DO TEGO GŁUCHY I PRZEKRĘCIŁ MOJE SŁOWA, KTÓRE POWIEDZIAŁEM. BYŁA TO JEDYNA MOŻLIWA OPCJA, GDYŻ NIEMOŻLIWYM BYŁO, ABYM MÓGŁ SIĘ PRZEJĘZYCZYC. LEKARZ, KTÓRY ZNAJDOWAŁ SIĘ TUTAJ WKURZAŁ MNIE CORAZ BARDZIEJ SWOJA GADANINĄ KOMPLETNIE NIE ROZUMIEJĄC W JAKIM POŁOŻENIU SIĘ ZNALAZŁ.
- TY CHYBA GŁUCHY JESTES DOKTORZE - POWIEDZIAŁEM - SKĄD CI SIĘ NAGLE HARGEON WZIĄŁ. CAŁY CZAS MÓWIĘ O CALTHII. ZAPAMIĘTAJ CALTHII. CHOCIAŻ NIE WIEM SKĄD POCHODZISZ TO WŁAŚNIE TAM CZEKA KOBIETA, KTÓRA POTRZEBUJE TWOJEJ POMOCY I TO WŁASNIE TAM MASZ SIĘ NATYCHMIAST UDAĆ. NIE ZA TYDZIEŃ, NIE JUTRO, NIE ZA GODZINĘ, A NATYCHMIAST. I NIE OBCHODZI MNIE, CO TUTAJ MASZ JESZCZE ZROBIĆ. JEŻELI POTRZEBA CI WIĘCEJ LEKARSTW ZOSTAW PIENIĄDZE TO CI JE KUPIĘ I DOSTARCZĘ DO MIASTA. A TERAZ NIE ZGRYWAJ GŁUPA I WRACAJ POMÓC SWOJEJ PACJENTCE I MOJEJ PRZYSZŁEJ DZIEWCZYNIE.
POTEM CZEKAŁEM NA ODPOWIEDŹ. NA PEWNO NIE ZAMIERZAŁEM TEGO TAK ZOSTAWIĆ I POZWOLIĆ UMRZEĆ KOMUKOLWIEK.

- A mnie nie obchodzi kim jesteś, ani czego chcesz, ale jeśli nie zmienisz swojego nastawienia wobec tej szanowanej osoby będziemy musieli cie wyprosić z miasta - rozległ się stanowczy głos za plecami Adama. Doktor w tym czasie cofnął się trochę, aby zapobiec ewentualnemu złapaniu przez wielkiego jegomościa.
Za Adamem stała grupa siedmiu funkcjonariuszy policji magicznej stacjonującej w Erze. Każdy z nich wyposażony był w "kij pacyfikujący" o długości ok półtorej metra każdy. Otoczyli maga, celując w niego kijami. Jeden z policjantów - ten który wcześniej się odezwał ostrzegł, że jeśli Adam nie będzie sprawiał problemów to i oni rozejdą się w spokoju, po czym zwrócił się do doktora chcąc zamienić z nim kilka słów na osobności.

ZANIM DOKTOR ODPOWIEDZIAŁ NA MOJE PYTANIE ZOSTAŁEM OTOCZONY PRZEZ POLICJĘ NIE DOSTAJĄC ŻADNEJ ODPOWIEDZI OD MEDYKA. NIE WIEDZIAŁEM CO ZAMIERZA, ALE ŚREDNIO SPODOBAŁO MI SIĘ OTOCZENIE PRZEZ FUKCJONARIUSZY POLICJI.
- JESTEM BOGIEM, ADAM ARCLIGHT. TEN MEDYK ZOSTAWIŁ W CALTHII UMIERAJĄCĄ KOBIETĘ I DLATEGO PRZYBYŁEM SIŁĄ ZMUSIĆ GO, ABY JAK NAJSZYBCIEJ WRÓCIŁ, A WY TO TYLKO PRZEDŁUŻACIE. NIE OPUSZCZĘ TEGO MIASTA BEZ NIEGO ZAPOMNIJCIE. I ŻADNA Z WASZYCH PAŁ, KTÓRYMI TUTAJ MACHACIE NIE JEST WIĘKSZA OD MOJEJ BOSKIEJ PAŁY. W  OGÓLE SCHOWAJCIE TE KIJE NIM POLICZĘ DO TRZECH INACZEJ JE STRACICIE - POWIEDZIAŁEM - RAZ...DWA...TRZY JEŚLI PO TYM CZASIE NIE SCHOWALI SWOJEJ BRONI UŻYWAM SIEDMIOKROTNIE ZAKLĘCIE ATTEMPT TO DESTROY METTER [RANGA D] NA BRONIACH PRZECIWNIKÓW, ABY NATYCHMIAST ZNIKNĘŁY. GDYBY ZAKLĘCIE Z JAKIŚ POWODÓW NIE ZADZIAŁAŁO NA PIERWSZEJ PAŁCE POTEM OCZYWIŚCIE NIE KONTYNUUJĘ. PO ZNIKNIECIU BRONI LUB NIE WYJMUJĘ SWÓJ MIECZ UŚMIECHAJĄC SIĘ PRZY TYM DAJAC ZNAĆ, ŻE RACZEJ SOBIE ZE MNĄ NIE PORADZĄ TAK ŁATWO. UWAŻAM RÓWNIEŻ NA EWENTUALNE PARALIZATORY ORAZ INNEGO RODZAJU BROŃ. STARAM SIĘ OBSERWOWAĆ JEDNOCZEŚNIE CAŁĄ GRUPĘ POLICJANTÓW, ABY NIE ZOSTAĆ ZASKOCZONYM ATAKIEM. JAK POWIEDZIAŁEM BEZ MEDYKA ODCHODZIĆ NIE ZAMIERZAŁEM. W KOŃCU MOJA NARZECZONA CZEKAŁA.

- Hooo...

- Stooop! - wykrzyknął medyk zanim cokolwiek się zaczęło. Przełożony policjantów spojrzał na niego pytająco, a reszta mundurowych oparła swoje bronie na ziemi wciąż pozostający czujnymi wobec człowieka, który robi tutaj zamieszanie.
- Nie walczcie! Będzie jeszcze więcej rannych niż potrzeba - medyk mówił szybko, rozgorączkowany, jakby się bał, że jednak do walki dojdzie. Cóż. Jego postawa chyba nie powinna nikogo dziwić. Medykamenty w jego torbie się potrzaskały, przy sobie więc nie miał pełnych zapasów lekarstw, a to znaczyło, że jeśli doszłoby do ewentualnej walki on, będąc na miejscu nie będzie mógł zbyt wiele pomóc potencjalnym rannym ludziom. To nie był mu na rękę.
Przełożony uśmiechnął się do medyka, po czym spojrzał na Adama.
- Nie interesuje mnie kim jesteś, ani skąd sie tu wziąłeś. Masz odpowiedzieć na wszystkie pytania tego medyka i sie nie stawiać. Jeśli nie będziesz sprawiał problemu i my tego nie zrobimy, ale wystarczy jeden podejrzany ruch a sam sie tobą zajme. I nie obiecuje że opuścisz miasto o własnych siłach - oznajmił przełożony i skinął głową na medyka aby zajął się resztą.

Medyk odezwał się cichym i lekko drżącym głosem. Był jednak nieco spokojniejszy - znał dobrze przełożonego tego oddziału, więc wiedział, że krzywda się mu nie stanie. I tak już był wystarczająco poobijany.
- Powiedz mi jak nazywa się kobieta, która potrzebuje lekarstwa. Może będziemy mieć tyle szczęścia, że mam je w pokoju, a nie zostało stłuczone przez ciebie.

CHŁOPACZKI GRZECZNIE SCHOWALI SWOJE PAŁECZKI, GDY TYLKO MEDYK NAKAZAŁ WSTRZYMANIE WALK. NIE SKOŃCZYŁY SIE JEDNAK GROŹBY ZE STRONY PRZYWÓDCY FUNCKJONARIUSZY SKIEROWANE W STRONĘ NABARDZIEJ ZNAMIENITEJ JEDNOSTKI WE WSZECHŚWIECIE.
- MYŚLISZ, ŻE DAŁBYŚ RADĘ ZAJĄĆ SIĘ BOGIEM? TROCHĘ ZA SŁABIUTKI JESTEŚ PANIE POLICJANCIE. MASZ SZCZĘŚCIE, ŻE TERAZ SIĘ ŚPIESZĘ, A MÓJ CZAS JEST ZBYT CENNY, ABY GO NA CIEBIE TRACIĆ, ALE JAK TYLKO DOSTARCZĘ LEKARSTWO POTRZEBUJĄCEJ WRÓCĘ TUTAJ I ZMIERZYMY SIĘ NA JAKIMŚ RINGU. Z PRZYJEMNOŚCIĄ CIĘ ROZGROMIĘ, ABYŚ POZNAŁ MOJĄ POTĘGĘ. - POWIEDZIAŁ DO OFICERA POLICJI, A POTEM ZWRÓCIŁEM SIĘ DO MEDYKA - IMIĘ TEJ KOBIETY.... EEE NIE PAMIĘTAM, JEJ BRAT JEST OKOŁO 10LETNIM BLONDYNEM MNIEJ WIĘCEJ TEGO WZROSTU - TUTAJ POKAZAŁEM WZROST I OPISAŁEM ZAPAMIĘTANE PRZEZE MNIE SZCZEGÓŁY - WYSTARCZĄ CI TAKIE INFORMACJE MEDYKU?
PO TYCH SŁOWACH CZEKAŁEM CZY SKOJARZY PACJENTKĘ ORAZ OBSERWOWAŁEM OTOCZENIE BĘDĄC PRZYGOTOWANY, ŻE POLICJANCI MOGLI WYKONAĆ JAKIS AGRESYWNY RUCH. NIE GRZESZYLI ZBYTNIO INTELIGENCJĄ WIĘC MOGLI PODJĄĆ TEGO TYPU IRRACJONALNE DZIAŁANIA.

- Blondyn...blondyn...Caltha... - mruknął medyk pod nosem starając się skojarzyć fakty.
- Shiina-chan? - zapytał nagle i spojrzał na Adama, oczekując potwierdzenia - Przecież mieli jeszcze wystarczający zapas lekarstwa, czyżby pojawił się niespodziewany nawrót? - medyk znowu mówił do siebie drapiąc się po brodzie w zamyśleniu. W końcu znowu spojrzał na wielkiego maga.
- Poczekaj na mnie przy głównej bramie, przyniosę ci lekarstwo. Liczyłem, że mam więcej czasu aby je przygotować... - powiedział medyk i skinąwszy mundurowym głową, bez słowa pozbierał szybko swoje rzeczy i ruszył w stronę hoteliku w którym mieszkał podczas pobytu w mieście.
Przełożony oddziału spojrzał na Adama.
- Chyba słyszałeś co powiedział medyk prawda? Jeśli nie masz więcej interesów w mieście udaj się do bramy. W przeciwnym razie będziemy musieli cię eskortować. Ludzie sie ciebie boją, co mnie nie dziwi...