Sala balowa

First topic message reminder :

Do sali balowej prowadziły drewniane, skrzypiące schody, przykryte nieco podniszczonym, ale wciąż bogato ozdobionym, czerwonym dywanem. Imponujące drzwi były otwarte na oścież, ukazując wnętrze pomieszczenia, oświetlonego migotliwym blaskiem świec i latarni unoszących się w powietrzu. Ściany były w kolorze śliwki, jednak w niektórych miejscach farba złuszczyła się, ukazując jasnoszare otynkowanie lub brunatnoczerwone cegły. Wysokie okna przesłonięte były ciemnymi draperiami, ale nie przeszkadzało to subtelnemu światłu księżyca zaglądać do środka. Zewsząd zwisały metalowe łańcuchy, liny czy inne pomarańczowe ozdóbki, ale nie zabrakło też prawdziwych duchów, specjalnie przywołanych na tą specjalną okazję.
Sala składała się z dwóch pięter. Na parterze znajdował się parkiet, wystarczająco duży, by pomieścić setkę wirujących w walcu par. Stare deski skrzypiały i zapadały się w niektórych miejscach, ale to tylko dodawało klimatu temu miejscu i temu wydarzeniu. Pod ścianą usytuował się DJ Mumia ze swoim sprzętem, gotowy do rozkręcenia imprezy.
Na piętro prowadziły schody, podobne do tych, które prowadził do sali balowej, tyle że te wyłożone były czarnym, a może fioletowym dywanem. Ciężko było stwierdzić w migotliwym świetle, choć możliwe też, że przez czas i setki stóp, które po nim przeszły stracił swój pierwotny kolor. Na piętrze znajdował się barek oraz szwedzki stół z różnymi przekąskami. Brakowało jedynie gości...

Muzyka grała, kelnerzy krążyli pomiędzy gośćmi, proponując kieliszek tego lub spróbowanie tamtego, pozostawało jedynie dobrze się bawić!

- Wymyślanie imion jest trudne, a już szczególnie takich, które mogłyby się Tobie spodobać Kapturku - odparła i zjadła ostatni kawałek ciasta ze swojego talerzyka. Nagle ni stąd ni zowąd zainteresowała się koszyczkiem brązowowłosej. Obeszła dziewczynę kilka razy wkoło aż w końcu nachyliła się nad nim. - A cóż to takiego tam masz Kapturku? - zachichotała cicho i ponownie się wyprostowała. - Leśniczy mi nie straszny. Pożrę go jeśli się pojawi i spróbuje mnie skrzywdzić. A jeżeli chodzi o las, którego się obawiasz bardziej niż mnie, to zapewniam, że będę świetnym w nim przewodnikiem.
Cała sytuacja wydała się różowowłosej bardzo intrygująca i przyjemna. Udało jej się kogoś poznać i wyglądało na to, że całkiem nieźle się z Kapturkiem dogaduje. Swoją drogą dziewczyna była osobą tak czarującą, tak dobrze prowadzącą rozmowę, że Roko chciała jak najdłużej utrzymać konwersację.

Kiedy już talerz miała napełniony po brzegi, Miyu usiadła sobie przy wolnym stoliku. Maskę przesunęła na czoło, tak by mogła spokojnie jeść, a nie wpychając sobie jedzonko przez minimalną dziurkę na usta. Pochłonęła wszystko w zaskakującym tempie, przy stoliku obok różowowłosa katem oka zobaczyła jakąś zadufaną w sobie kobietę, która w obrzydzeniem na nią patrzyła. Tak jakby Miyu nie miała nic w ustach. To byla jedyna strona zabaw jakiej nie znosiła, takie paniusie. Postanowiła nie zwracać na niej uwagi, stwierdziła, że to będzie zbędy element. Dziewczyna wytarła usta husteczką i wstała od stołu. Teraz przyszła kolej na właściwą część zabawy. Zasłoniła ponownie twarz i zeszła na parter, gdzie odbywała się prawowita część tego zdarzenia. Stanęła na środku schodów i przyglądała się jak większośc tu obecnych zajmuje się tańcem. Przy okazji została zaczepiona przez kelnera z tacą, na której znajdowały się kieliszki z jakimś alkoholem. Nie mogła, nie odmówić. Wzięła sobie jeden kieliszek tyle, że ponownie musi ściągnąć maskę by zakosztować procentowego napoju. Wzięła zaledwie jeden łyk i dalej przyglądała się temu co się dzieje na sali.

- Kapturek nie jest wybredną osóbką, choć liczy na twą inwencję twórczą~
Tak, Kapturek był na prawdę czarującu. Taki śmiały, radosny i lekko intrygujący. Był zupełnym przeciwieństwem tego, co Senka przestawiała sobą na codzień. W noc taką jak ta na szczeście można było sobie pozowolić na odrobinę frywolności i zmienić nieco własne oblicze, kryjąc przy tym twarz za maską a samą siebię za niejakim Kapturkiem.
- Nie posiadam nic prócz owego skrawka materiału w kolorze czerwieni. Miałam kiedyś koszyczek wypełniony po brzegi wszelakimi smakowitościami, ale ktoś mi go ukradł.
Oparła dłoń na policzku i westchnęła. Był to bardzo smutny widok. Taki Kapturek powinien być przecież osóbką szczęśliwą i pewną siebie. Widać bardzo odczuwała brak swojego koszyczka. A może bardziej bała się kary jaka ją czeka za zgubienie tak cennej rzeczy.
- Więc jeśli tak dobrze znasz ten las- pokazała ręką przestrzeń je otaczającą- to może zechcesz mi pomóc znaleźć koszyczek i leśniczego?
Przez chwilę zastanowiła się, cze może na balu nie skrył się ktoś przebrany za tego mościa. Jeżeli tak to może i on da się schwytać w podstępną grę jaką Sen sama zaczęła.

Klaun się uśmiechnął, akurat mu w ustach zaschło od tej całej nie potrzebnej gadaniny.
-Więc niech będzie za tą iście grobową zabawę- powiedział Felix podnosząc swój kieliszek z drinkiem. Przybił o jej szklankę jak należało, po czym wziął łyk swego napoju, który nie smakował najgorzej, ale był zdecydowanie dla niego za słodki, nawet jak na tego typu rzecz. Lekko zniesmaczony, nie pokazał tego oczywiście po sobie, dopił to bez jakichkolwiek komentarzy o smaku tego czegoś, bo drinkiem, lub napojem tego nazwać nie wolno, jakby dziecko z podstawówki wrzuciło do blendera żelki, landrynki i inne słodkości, po czym dolało kapkę spirytusu, by miało to jakikolwiek procent.
-Mogłem jednak zostawić sobie tą whyski...- pomyślał klaun, po czym rozglądnął się po sali. Oj i się stało, Felixowi skończyły się tematy do rozmowy, ale pewnie zaraz coś wykombinuje, w końcu drugiej tak gadatliwej osoby niema w tym budynku, no chyba, że jeszcze o niej nie wie, ale na pewno zmiażdżyłby ją swoim nieustannym słowotokiem, który leciał szybciej z jego ust niż rzeka.
-Tak więc, co teraz zamierzasz robić?- zadał pytanie swojej nowo poznanej koleżance, miał nadzieje, że przynajmniej ona wymyśli coś co pomoże ruszyć tą i tak martwą imprezę to przodu, lub przynajmniej pomoże magowi znaleźć jakieś zajęcie na dzisiejszy wieczór, by samotnie nie stał znudzony.

Jej drink był niczego sobie, nie mogła narzekać, ale był trochę za ciepły, za mało lodu, jak dla niej. Jednak darowanemu nie zagląda się w zęby, więc wypiła bez szemrania swój trunek. Pijąc sobie spokojnie oglądała towarzystwo, co by tu wykombinować.
Całe to towarzystwo było, co najmniej nudne, jej towarzysz też najwyraźniej się nudził. Och, czyli nie była sama w tej sytuacji. Więcej życia jest na cmentarzu, niż tutaj. Nikt nie dyla, nie szaleje na parkiecie, oni raczej pląsają bez sensu. Jak można, no jak można tak marnotrawić czas, na takiej zabawie? Kto ich tu wpuścił?
-Nie wiem jak ty, ale ja nie mam zamiaru sterczeć tu ja słup – Dopiła drineczka i odstawiła na stolik. Zerknęła na swego towarzysza i uśmiechnęła się łobuzersko. W jej kosmatej łepetynce zaczął się rodzić szatański plan na rozrywkę.
- Jesteś Klaunem… - wyszczerzyła się do niego – a co zwykle robią takie istoty? – Spojrzała na niego wymownie. Podeszłą do bliżej, by nikt ich nie słyszał. Po co wszyscy zaraz mają wiedzieć.
- Cukierek, albo psikus? A może tylko sam psikus? No spójrz na nich… nie sądzisz, że przydało by się ich trochę rozweselić? – Szturchnęła go w ramię i pokazała chłopaka, co siedział samotnie na krześle. No idealna ofiara do żarciku, Chociaż? Dwie małe księżniczki też wydały się być dobre do tego.
- No co? Nie mów, że nie lubisz się zabawić? – Ona już ruszyła, a raczej zaczęła się zakradać w stronę chłopaka.

Zabawa powoli zbliżała się do końca. Czas spędzony na zabawach i tańcach dość szybko minął i trzeba było już się zbierać. Na koniec został wniesiony jeszcze duży tort którym wszyscy się zajadali (bądź też i nie...) zaś sam DJ Mumia opuścił stanowisko wraz z innymi muzykami. Wszyscy skierowali się do drzwi przy którym każdy otrzymał upominek. Był to amulet w kształcie większej money z lampką po środku, która obecnie u wszystkich się nie paliła.
- Amulet ten pozwala wykrywać magię. Zacznie migotać, jeśli obok was będzie ktoś używający magii lub nawet samo zaklęcie. Taki mały drobiazg. Po za tym... - tu prowadzący zrobił chwilę przerwy - ...czasem zawodzi. Mam nadzieję że dobrze się bawiliście, dobranoc~!
Po tych słowach drzwi się otworzyły i wszyscy opuścili gmach.

Koniec~