I've never seen a decent person among those who say they're going to save the world while forsaking the people around them. Those types of men are always so intoxicated by thier own hollow dreams that they call every little thing in front of them trivial.
Temat: Finny w Krainie Czarów! Pon Gru 17 2012, 19:00
First topic message reminder :
A więc, moi grodzy forumowicze, w naszych nieco pokręconych głowach zrodził się pomysł, godny świata Carolla z "Alicji w Krainie Czarów"! Pewnego dnia Finny spał smacznie pod drzewem, nie przejmując się ani świecącym mu w twarz światłem, ani lekkim wietrzykiem. I pewnie spałby smacznie dalej, gdyby nie królik, który wskoczył na niego, po czym pokicał dalej, trzymając w dłoni zegarek i krzycząc, że gdzieś się spieszy. Finny, nie do końca wiedząc, co się dzieje, podążył za nim nieprzytomnym wzrokiem... Po czym poszedł spać dalej. I obudził się w zupełnie nieznanym mu miejscu, ubrany w śliczną sukieneczkę, gotowy zmierzyć się z Krainą Czarów!
Jednak, żeby Finny znów się obudził, potrzebujemy obsady! Tak więc - piszcie, kim chcecie zostać w tej pokręconej historii, wnieść coś do historii lub po prostu dopisać jakiś fragmencik fabuły (oczywiście bazując na "Alicji w krainie czarów"!).
Potrzebujemy:
Alicji - Finny Królowej Kier - Colette Króla Kier - Melior Waleta - Makbet Karty - Sethor (as pik), Białego królika - Laveth Marcowego zająca - Nanaya Kapelusznika - Kagami Susła - Eien Cheshire - Roko Pana Gąsienicy - Don Księżnej - Nocturne Białej Królowej - Senka Mysz - Afuro
Inne
Gryphon - Dax Żółw - Shagwell
Ostatnio zmieniony przez Nanaya Byakushitsune dnia Pon Gru 24 2012, 14:47, w całości zmieniany 14 razy
Finny obudził się w dziwnym miejscu. Leżał sobie na miękkim dywanie, gapiąc się w sufit wysoko nad nim, i zastanawiał się, dlaczego jest na nim namalowany wielki dinozaur. Fakt, był pięknie odwzorowany, ale... Pokręcił nosem i zastrzygł uchem. Odwrócił głowę i dostrzegł czerwone pantofle, duużo czerwonych pantofli. Gdzie on był? Podniósł się na łokciach, by rozejrzeć się po tym dziwnym miejscu. I zamarł. Z podwyższenia przyglądała mu się chłodno kobieta. Ale! Nie byle jaka kobieta! Ubrana w kosztowną, czerwoną suknię, roztaczała wokół siebie aurę władzy i nie wydawała się być zadowolona widokiem Finna. - Cóż to za brzydka dziewczynka?! - warknęła kobieta, poprawiając suknię. Dziewczynka? Przecież Finny był chłopcem! Wiec jak...? Spojrzał na siebie. Sukienka... czemu on był w sukience?!
- Nie jestem dziewczynką! - wypalił od razu Fnny, nie godząc się na taki stan rzeczy. Wciąż nie wiedział, dlaczego był ubrany tak, a nie inaczej, ale musiał bronić resztek swojej godności. - Nazywam się Finny i jestem chłopcem! To nieporozumienie! - odpowiedział głośno, zbyt głośno, jak na gust kobiety, która natychmiast zmierzyła go lodowatym spojrzeniem. - Widzę, że nie jesteś dziewczynką. Brak ci odpowiednich manier i ten głos... Trzymaj swój niewyparzony język w gębie, gdy zwracasz się do Królowej Kier, dzieciaku - rzuciła z wyższością, rozkładając wachlarz, patrząc na ciebie z wysoka. Była niezwykle piękną kobietą, piękniejszą, niż kiedykolwiek widział, ale bał się jej straszecznie. Jakby miała zaraz go ściąć... - Hmm... Choć może... Będzie z ciebie jakiś pożytek - mruknęła i wstała, kierując się w stronę chłopca, który wciąż znajdował się na podłodze w nieładzie. Królowa zbliżała się powolnymi krokami, a jej kibić falowała i gdyby tylko był tu inny mężczyzna, z pewnością zacząłby się ślinić na sam widok. Szczęśliwie Finny był tylko chłopcem. Królowa uniosła podbródek Finnego wachlarzem. - Zrobimy tak, mój drogi, ty pomożesz mi, a ja nie wydam rozkazu, by cię ściąć, zgoda? - Nie czekała nawet na zgodę, tylko mówiła dalej: - Przyprowadź do mnie Kapelusznika, a twoje haniebne zachowanie zostanie ci darowane! - Kobieta uśmiechnęła się słodko i poklepała go po policzku delikatnie. - Zrobisz to dla mnie, prawda, skarbie? Biały Króliku, wiem, że się spieszysz, ale pokaż mu chociaż wejście do lasu! - Rozkazała władczym tonem i do pomieszczenia wszedł Biały Królik. Spojrzał na zegarek, pokręcił a następnie pokiwał głową skłonił się i opuścił pomieszczenie, mrucząc coś pod nosem.
*pacza na woja klatke piersiowa* *tyku tyk* To zle ze nie mam cyckow? :( *sniff sniff* wujcio mysli ze jestem brzydki :( ale opko zapowiada sie ciekawie ;) *sniff sniff*
Finn nie możesz mieć wypukłej klatki piersiowej boś facet! Jakbyś miał wypukłości to by się nie cieszyli, a by znowu dokuczali bo facet powinien mieć płaską klatę :3 A jakbyś miał większy biust niż królowa to byś się jeszcze bardziej naraził!
Finny nie do końca wiedział, co zrobić, ale wolał się nie spierać, więc wstał i pognał za Białym Królikiem. jego przewodnik, choć nazywany królikiem, nie kicał, ale poruszał się bardzo sprężyście, unosząc się w górę to opadając. Długie, śnieżobiałe uszy kołysały się w rytm kroku mężczyzny. Ubrany był w czarną koszulę, białą kamizelkę i proste spodnie oraz eleganckie buty, do kompletu. Co chwila wyciągał z kieszonki zegarek i sprawdzał, która godzina, mamrocąc coś pod nosem niezrozumiale. Ani razu się nie odwrócił, by sprawdzić, czy Finny za nim idzie. Chłopiec jednak dogonił go. - Co to za miejsce? - zapytał, zaciekawiony, rozglądając się po korytarzu. Dywan był czerwony, a ściany w kolorze kości słoniowej. Z sufitu zwieszały się piękne, kryształowe żyrandole, rzucając łagodne światło. Co jakiś czas przemykali korytarzem inni ludzie, o ile można było ich tak nazwać. Nie mieli twarzy, za to na ubraniach widniał dziwny wzór w serca. Każdy miał swój indywidualny! Nosili papiery, przedmioty, niektórzy ubrani byli w zbroje, nieśli halabardy i proporce z herbem tej krainy. Finny nie miał czasu, by przyjrzeć im się dokładnie, więc ponowił swoje pytanie. - Cicho! Nie pytaj! Żadnych zbędnych pytań! - odpowiedział z irytacją Królik, patrząc na chłopca z ukosa. - Nie wolno i już! Pamiętaj, że Królowa Kier jest najważniejsza! Masz się jej słuchać, koniec kropka! Król zaginął, ma teraz pełne ręce roboty! Z pewnością przetrzepie mu skórę! Niczego nie dotykaj, nie jedz, o nic nie pytaj! Ciekawość zakazana! Jak tylko zobaczysz Kota, uciekaj! Tylko ci w głowie namiesza, nic nie pomoże! Będzie gadać te swoje dyrdymały o głowie i ogonie, i tylko szczerzył jak głupi! Ci to mają w głowie! Nic, tylko głupoty! Tak, tak, dobrze ci mówię! trzymaj się od Kapelusznika z daleka! A, no tak, jego masz znaleźć! Co ja plotę, co ja plotę! Nie przechodź przez zamknięte drzwi i pamiętaj, by trzymać się prawej strony. prawej, rozumiesz co do ciebie mówię?! A jak tylko zobaczysz drogowskaz o zamknij oczy i zrób wyliczankę! To najlepszy sposób na znalezienie drogi, mówię ci! Tylko nic nie jedz! jeszcze się skurczysz do rozmiarów mrówki i co będzie?! Przeklęci partyzanci! Ci to lubią podstawiać takie kwiatki! I nie pij nic, nawet herbaty! Kapelusznik jest szalony, wiec pewnie i tak ci coś wciśnie! Nie pij niczego z prądem! Sfajczy ci głowę! Ach, ci partyzanci...! - Nawijał bardzo szybkim tempie, a biedny Finny nie do końca rozumiał, co się do niego mówi. Kiwał tylko głową, z grzeczności, ale powoli zaczynało mu się kręcić w głowie od tego wszystkiego. A Biały Królik dalej gadał i gadał. Przestał dopiero, kiedy wyszli za mury zamku a przed nimi rozpościerała się tylko ścieżka do lasu. - No, to teraz wiesz już wszystko! Trzymaj się i uważaj na wilki! Czasami się tu panoszą! - pożegnał cię, i szybko oddalił się w stronę pałacu Królowej Kier, zostawiając chłopca w sukience samego przed wejściem do ciemnego, strasznego lasu. Na mrozie.
Finny został sam, na mrozie i przed strasznym lasem. Droga była jedna, kierunkowskazu nie było, wiec trzeba było ruszyć przed siebie. Niepewnym krokiem chłopczyk zaczął iść ścieżką, licząc na to, że nie napotka się na żadne wilki lub inne, dziwna rzeczy. Wystarczało, że marzł. Podcierał dłońmi i chuchał na nie, ale niewiele to pomagało. Dlaczego musiał wylądować tu w środku zimy! Do tego miał wrażenie, że drzewa przyglądają mu się z zaciekawieniem, szepcząc coś miedzy sobą i wytykają go gałęziami, ale gdy tylko wpatrywał się w jakiś pień, ten stał nieruchomo. Dróżka nigdzie nie skręcała, nie było żadnych rozdroży czy kierunkowskazów, a Finniemu coraz bardziej odechciewało się spacerować dalej i pewnie wkrótce by się zatrzymał i tupną nóżką ze złości, gdyby nie zobaczył czegoś na swojej drodze. Podszedł bliżej. Była to babeczka. Do tego przyczepiono do niej kuszącą karteczkę z napisem "Zjedz mnie". Faktycznie, był trochę głodny. Chwycił ją w łapki i już zamierzał ugryźć, gdy usłyszał za sobą chichot. Obejrzał się przez ramię, ale nikogo nie było. Przymierzył się ponownie, a tym razem coś go połaskotało. - K-kto tu jest? - zapytał niepewnie, a jego słowa zawisły w powietrzu formułując znak zapytania. Co? Zasłonił usta dłonią. Co to za... Śmiech rozległ się ponownie i wtedy Finny zobaczył ogon, a pod nim głowę... kota! - Jacie, jacie, gościa mamy! Zobacz, ogonku! - Głowa wyszczerzyła się do swojego ogona, a ten zamachał z podniecenia. Głowa odwróciła się w stronę chłopca. - Nia, więc mówisz, że się zgubiłeś, tak~?
No to Afcio może zostać tą myszą- "Mniamałyga", bo mu biała księżniczkę zarąbali xD
Mor
Liczba postów : 2920
Dołączył/a : 20/08/2012
Temat: Re: Finny w Krainie Czarów! Sob Gru 22 2012, 20:16
Kolejna dziwna osoba! Patrzyła się na niego, znaczy, jej głowa, z drzewa, podczas gdy reszta jej ciała opierała się o drzewo po przeciwnej stronie drogi. Fynny nie był do końca pewny, w którą stronę ma patrzeć, wiec skupił się na głowie, która lekko podskoczyła i opadła niżej. - Zobacz, ogonku, chłopczyk ma nas w nosie i nie odpowiada~! - powiedziała z wyrzutem głowa, patrząc na swój tors. Ale natychmiast się uśmiechnęła do chłopca w sukience. - Co cię sprowadza do Krainy czarów? Sława? Pieniądze? Może miłość?! A, wiem, wiem, to na pewno łakocie, co nie?! Albo koty! - Oczy głowy natychmiast zabłysły żywiej. - N-nie... Nie wiem, dlaczego się tu znalazłem. To jest Kraina Czarów? - mówił niepewnie Finny, czując się nieco niepewnie z ciałem kota za plecami. Bo niewątpliwie był to kot. Widział uszy na głowie, a gdy się odwrócił - ogon, delikatnie falujący na boki. Ale był to dziwny kot - ogon był w fioletowo różowe pasy. Nigdy takiego nie widział. - Oczywiście, że Kraina Czarów! Jak myślisz, gdzie indziej można znaleźć takich dziwaków, co~~? - Głowa przekręciła się i stanęła do góry nogami, czy też podbródkiem. - Kot z Cheshire jestem, a ty? - zapytała głowa, szybko przybliżając się do twarzy Finnego i niewiele brakowało, by go pocałowała. Chłopczyk przełknął ślinę. T-to miejsce było... straszne.
Autorka, zmagając się z technologią, która uniemożliwiła jej wpis, szczerze przeprasza i życzy wszystkim czytelnikom Spokojnych Świąt Bożego Narodzenia i Sylwestra tak pokręconego, jak Kot z Cheshire. Tymczasem ona wróci do zaciętej bitwy z technologią. Trzymajcie za nią kciuki!
Poniżej znajdują się buttony for, z którymi obecnie prowadzimy wymianę. W celu nawiązania współpracy zachęca się do odwiedzenia pierw tematu z regulaminem wedle którego wymiany prowadzimy, a następnie do zgłoszenia się w tym temacie. Nasze buttony oraz bannery znajdują się zaś w tym miejscu.
Layout autorstwa Frederici. Forum czerpie z mangi "Fairy Tail" autorstwa Hiro Mashimy oraz kreatywności użytkowników. Wszystkie materiały umieszczone na forum stają się automatycznie własnością jego jak i autorów. Dla poszanowania Naszej pracy uprasza się o nie kopiowanie treści postów oraz kodów bez uprzedniej zgody właścicieli.
Indeks 
