Rynek Handlowy

First topic message reminder :





Lindow nie miał do końca pojęcia, gdzie dokładnie mógłby otrzymać wymianę pieniężną. W Kornie rzadko kiedy potrzebował pieniędzy, kiedy zachodziła taka potrzeba to wypełniał pewne przysługi w ramach zapłaty. I tak w spokoju funkcjonował przez około rok, więc teraz ze starą walutą w kieszeni, nie wiedział co z tym począć. Jednak nie mógł zbyt bardzo po sobie tego okazać. Ejji patrzył, nie mógł przenieść na niego swojej niepewności. Rozglądając się po stoiskach postanowił ostatecznie podejść do jednego z lepiej wyglądających sklepów, sprzedającym sporą ilość biżuterii nie wykluczone, że magicznej.
Rozglądając się chwilę po wnętrzu starał się wypatrzyć czy na produktach wywieszone są jakieś cenówki lub czy cokolwiek innego co mogłoby sugerować cenę tych przedmiotów. Jakoś musiał je sprzedawać prawda?
- Witam, nie dawno obudziliśmy się z tych całych... kokonów. Zauważyłem, że teraz używane są Orble jako środek pieniężny, więc chciałbym się spytać czy dałoby się wymienić Klejnoty na obecną walutę? - Odezwał się do kupca za ladą starając się udawać żółtodzioba, który dopiero się tu pojawił. No może nie musiał zbytnio udawać ponieważ tak się przez większość czasu czuł, nadal nie rozumiejąc większość rzeczy na temat obecnego społeczeństwa. No nic, zobaczymy co kupiec odpowie.

Lindow już miał zamiar przyjąć z niezadowoleniem ofertę krasnoluda, jednak słowa Ejjiego rezonowały w jego głowie. Z jednej strony znalezienie jakiejkolwiek formy wymiany klejnotów jest bardzo rzadkie i ma dostać wyrządzone przez niego kwotę. Z drugiej jednak strony jego towarzysz miał nie zostać obsłużony i co wydawało mu się być mocno niesprawiedliwe, bez względu na to co mówił. Jednak jak by to zrobić musiał posłużyć jakimś fortelem lub też wymówką dzięki której obaj zostaniemy obsłużeni. Jak jednak to zrobić?
Co mogłoby wywołać w krasnoludzie dobre wrażenie o Ejjim?
Albo co mogłoby go zastraszyć?
Przypomniał sobie, że Ejji wstąpił do Rankingu. Mówił mu o tym w gospodzie. Rankingi są jedną z najważniejszych danych do określania siły w tym świecie, jeśli ktoś się znajduje w nim jest traktowany inaczej, a Ci numeryczni to nawet szanowani są. No dobra, czas spróbować co się z tego wykluje. Lindow zmarszczył czoło w niezadowoleniu i konsternacji.
- Mój towarzysz nie jest byle kim. Niedługo po przebudzeni został poddany testowi i stanowi teraz część rankingu o tytule "Widmo". Na domiar tego wszystkiego urzęduje on w rankingu jako jeden z pierwszych TYSIĘCZNYCH. Jestem wdzięczny, że przystałeś na moją ofertę jednak nie zgodzę się by mój kompan miał zostać potraktowany gorzej. Jego klejnoty też powinieneś wymienić!
Nie wiedział czy Ejji faktycznie trafił do pierwszego tysiąca w tym całym rankingu. Nie miał okazji tego sprawdzić. Jednak czasami zagięcie prawdy może wyjść na dobre. Zależało mu by Ejji także wymienił pieniądze. Klejnoty na nic nam się w podróży nie przydadzą. Miał nadzieję, że to przekona krasnoluda.

Plan Ejjiego polegał przede wszystkim na tym, żeby zrazić do siebie krasnoludka, aby ten stał się przychylniejszy Lindowowi, co się wprawdzie udało i Lindow zdołał uzyskać taką cenę, jaką chciał. Grunt pod interesy został już właściwie zaorany, lecz z krasnala być może wciąż jeszcze dałoby się coś wyciągnąć. Nawet gdyby krasnoludek zgodziłby się na wymianę tylko klejnotów Lindowa, to przecież Ejji mógłby je chyba od niego odkupić. Tyle, iż prawdopodobnie mogli uzyskać jeszcze lepszą ofertę, gdyby tylko krasnoludek zląkł się straszliwego tytułu, który Ejji posiadał. Chłopaczek mógłby wynegocjować dla siebie jeszcze lepszą cenę, o którą mógłby się ubiegać również Lindow! Ejji prędko pochwycił sznureczek, którym zarzucił mu jego towarzysz, by rychło związać z niego pętlę, aby wydusić z krasnoludka każdy pieniążek!
- Hmpf! - fuknął wzgardliwie, odgarniając włosy z czoła. - To tylko tytuł. Hańbą byłoby dla mnie wykorzystywać go, by zniżać się do poziomu kogoś takiego jak on - rzekł do Lindowa, po czym przeniósł gniewne spojrzenie na krasnoludka i z kolejnymi słowami zwrócił się już bezpośrednio do niego. - Odmówienie wymiany moich pieniędzy jest niewiele większą zniewagą od ceny, jaką nam za nie zaoferowałeś. Powinieneś wiedzieć, że nie należy mierzyć innych własną miarą. Masz wciąż szansę naprawić swój błąd, oferując 5 000 orbli na wymianę za 100 000 klejnotów.
Ejji specjalnie podał tak wygórowaną kwotę, nie znając nawet prawdziwej wartości orbli. Miał zamiar tym samym zmusić krasnoludka do osłabienia jego podstaw do stawiania warunków. I nawet gdyby krasnoludek odrzucił warunki Ejjiego, to wciąż musiałby mierzyć się z Lindowem, który sam w dalszym ciągu powinien mieć szanse na uzyskanie bardziej satysfakcjonującej ceny.

MG

Krasnolud liczył co prawda na to, że negocjacje dobiegną końca, jednak zarówno Lindow jak i Ejji zaczęli próbować wyciągnąć z kupca co raz to więcej. Ten słysząc o tytule rankingowego spojrzał na niego, jednak szybko wrócił wzrokiem na Lindowa absolutnie ignorując jego towarzysza.
- Mam wrażenie, że panowie nie rozumieją pewnej rzeczy, ale w porządku, wyjaśnię. - zaczął spokojnie zamykając sakwę.- Pański towarzysz wykazał się brakiem kultury, chamstwem i gburstwem. W tym momencie powinienem zakończyć negocjacje jednak postanowiłem docenić pańską postawę, której bliżej jest postawie prawdziwego handlowca. Doceniam ludzi, potrafiącym wykazać się kulturą. Dlatego przystałem na pańskie warunki. Jakbym wyglądał w oczach innych, gdybym zmieniał zdanie, zwłaszcza w tak ważnej kwestii, tylko dlatego, że ktoś machnął mi przed twarzą tytułem czy dwoma? Bądźmy poważni. - zmrużył oczy zerkając raz jeszcze na Ejjego i Lindowa szukając na ich twarzach chociaż cienia zrozumienia dla słów, jakie do nich wypowiedział. - Powtórzę więc raz jeszcze - 1200 orbli za ilość klejnotów, jaką pan zasugerował i wymieniam je tylko panu. Jeśli oferta dalej panom nie pasuje, to pozwolą panowie, że oddalę się w swoją stronę. - oświadczył gotów schować sakiewkę i ruszyć dalej. Raczej nie wyglądał na człowieka, który liczył na to, że ostatecznie dobiją targu.

Cóż nie zaszkodziło spróbować. Westchnął cicho pod nosem sięgając z powrotem po plik banknotów i podając go krasnoludowi.
- W porządku. Rozumiem. Dobijmy targu w takim razie, oto moje klejnoty. - Powiedział z odrobiną zrezygnowania gdyż naprawdę chciał by jego towarzysz także z tego układu zyskał, no ale trudno. Najwyraźniej krasnoluda nie obchodziły tytuły.
Gdy tylko dostałby worek z Orblami przeliczyłby je na szybko sprawdzając czy się zgadzają, a następnie schowałby je za pazuchą kurtki, złapał by ze sobą Lazurka, który przez ten cały czas chodził po kamiennym murku, kiwnąłby głową do Ejjiego i żwawym krokiem oddaliłby się od gildii. Zatrzymałby się dopiero koło jubilera u którego wcześniej wstąpił. Wtedy też by odwróciłby się do towarzysza chcąc omówić dalszy plan działania. Mieli już pieniądze więc musieli zdecydować co z nimi zrobić.
- To co? Idziemy do portu by załatwić sobie okręt i w drogę czy coś cię jeszcze trzyma przy Lambdzie?

Momentalnie na twarzy Ejjiego pojawił się wyraz szoku i niedowierzania, a sam chłopak cofnął się o dwa kroki, przysłaniając dłonią oczy, onieśmielony stanowczością i pewnością małego handlowca. Choć Ejji mógł to przewidzieć, to jednak był zaskoczony z jaką stanowczością krasnoludek użył atutu zatwardziałego handlowca, pozwalającego mu na przerwanie transakcji, najzwyklejszą odmową. Podstępne chwyty retoryczne Ejjiego zostały w tym momencie mocno ograniczone. Mógł to być już koniec walki, lecz sprawny strateg nie wykonuje przypadkowych ruchów.
- No ten... Faktycznie może trochę przesadziłem - przyznał Ejji doprowadzając się do częściowego porządku. Błądząc jednak wzrokiem gdzieś po chodniku, mógł sprawiać wrażenie odrobinę zawstydzonego swoim podłym zachowaniem. Dla spotęgowania swojej skruchy lekko się jeszcze zgarbił i zaczął drapać się wskazującym palcem po policzku. - To wcale nie tak, że zależy mi na tych pieniądzach, czy coś... Baka... Po prostu chciałem pomóc swojemu kumplowi. Myślałem, że tak właśnie powinno wyglądać targowanie. Cóż... Głuptasek ze mnie - rzekł Ejji, po czym uśmiechnął się szeroko, miło i promieniście do krasnoludka, po czym skłonił się przed nim prawie do samej ziemi, wyrażając swoją skruchę. Następnie zaś prędko odwrócił się i zgarbiony, przytłoczony ponurą aurą zaczął się od niego oddalać.
- Tak... Chodźmy... W tym mieście nie ma miejsca dla ludzi takich jak ja... - rzekł z ponurym smutkiem, sunąc nogami w stronę portu.