Czarcie wzgórza

First topic message reminder :

Średniej wielkości masyw skalny, na który składa się wiele pomniejszych wzgórek i trzy większe. Znajduje się on na południowo-wschodnim krańcu wyspy. Wzgórze północne, najmniejsze nazywane jest Chupacabrą, przez dwa "Kły" z piaskowca, rosnące na zboczu góry niczym dwa klify. Góra w centralnej części masywu i zarazem największa, nazywana jest Babą Jagą, przez "Garb" jaki stanowi wielkiego półkole na tylnej ściance góry. Ostatnia góra nazywana jest śmiercią... to może dlatego, iż to, totalnie płaska góra, którą podobno stworzył dawno temu mag ziemi. Wiele osób, umarło próbując na nią wejść. W góry prowadzą dwie drogi, od strony lasu, za którym jest wioska no i po plaży.
~~

MG

Zadymiona kafejka, mieściła wiele demonów, jak nazywano mieszkańców Galuny, ale nie tylko, można było tu dostrzec też mieszkańców stałego lądu. Ta istna mieszanka kulturowa, sprawiała, że dla nowej osoby Galuna była dziwnym no i nieco ekscytującym miejscem, zwłaszcza to miejsce, oberża u zielonego Dżona. Słynęła nie tylko z egzotycznych drinków i tancerek ale też kuchni, która potrafiła dogodzić każdemu, zwłaszcza serwowane tu owoce morza, przyprawiały o dreszcze. Niemniej jednak, dwójka ludzi, nie przybyła tu w celach turystycznych, przyprowadzeni przez niskiego, niebieskiego demona na tył karczmy, od razu zostali rzuceni w wir wydarzeń. Na tyłach bowiem, jeden z nich od razu poznał Ducha. Odzianą na szaro postać, w masce sowy. Podeszła ona tylko do nich i wręczyła im kopertę, od razu znikając. W środku była karteczka, z dwoma tylko słowami "Czarcie wzgórza". Wytyczne misji, ta dwójka dostała już wcześniej. Znaleźć i przejąć Green heart. Reszta się nie liczyła, w tym nawet bezpieczeństwo tubylców, było dla rządu bez znaczenia. Czymkolwiek było zielone serce, dla rady było ważniejsze od życia tych ludzi. Nie czekając ni chwili dłużej, niebieski demon wypchnął ich z karczmy, tylnymi drzwiami. Nie chciał mieć do czynienia, z psami rządu, a może dano mu w łapę, by jak najszybciej odprawił gości? By ci nie zasiedzieli się i nie zmiękli? Rada musiała mieć swoje powody, tak, jak miała i swoje środki. Dwójka magów miała wykonać swoje zadanie, tylko to się liczyło. Przed nimi już tylko krótka przebieżka przez las, a zaraz za tym Góry czarcie. Dobrze że słońce było dość wysoko na niebie, była może... szesnasta? Więc do zmroku jeszcze trochę, ale komu w drogę, temu czas.

MG

Mistrzowi nie bardzo chce się rozpisywać więc to sobie odpuści. Aki wszedł do okręgu, liczby znów się zmieniły. Góra przedstawiała liczbę dwa a dolna na czterdzieści. Następnie chłopak schylił się i wyrzucił kamień. gdy kamień opuścił swoje miejsce, liczba górna zmieniła się na jeden a dolna na trzydzieści dziewięć. Krótkie acz owocne badania, może nasunęły dwójce magów jakieś informacje, tak czy siak obręcz pozostawała czerwona.

Cóż, Melior mógł chyba czuć się naukowcem. Miał swój eksperyment, obiekt do badania, a nawet człowieka do doświadczeń.Tak więc można by się spytać, czego mu niby jeszcze trzeba by pełnić ten zawód. No, ale narazie zostawmy tą sprawę w spokoju. Trzeba przyznać, że ta zagadka całkiem bawiła siwowłosego, gdyż nawet nie trzeba było się wysilać, by ruszyć dalej, wystarczyło tylko odpowiednio pogłówkować. nie umknęło, też chłopakowi, że te urządzenie najwyraźniej zaokrąglało do pełnych kilogramów. Chociaż z drugiej strony, może ukazywało tylko ułamek wagi.
- Hmm, możesz zejść? Sam chciałbym wejść na ten właz. - Rzucił luźno z wolna zbliżając się do obiektu z delikatnym uśmiechem. - A, tak pozatym dobrze cię zważyło? - Dodał z lekka zaciekawiony.
No jakby nie patrzeć to ten chłopak wydawał się odrobinę za lekki, ale to raczej nie był problem Meliora, więc zbytnio się tym nie przejmował. Wracając jednak do akcji, to jeśli kolega ruszył się zgodnie z prośbą, to siwowłosy wszedł na wagę i sprawdził liczby, tak dla pewności, by wiedzieć, czy wszystko idzie zgodnie z jego oczekiwaniami. Jeśli jego waga jakimś dziwnym trafem nie przekroczyła setki postanowił poprosić Akiego o małą pomoc.
- Mógłbyś dociskać mniejszy właz jedną stopą, aż liczby dojdą do 99? Chciałbym coś sprawdzić. - Odrzekł wesoło spoglądając w stronę towarzysza.
Ciekawiło Meliora czy może ten pomysł zadziała.

No i... I... Aki stanął na włazie i... W sumie to chyba go zważyło. Nic ostatecznie nie uległo zmianie, no chyba, że cyferki, które najpewniej odzwierciedlały jego wagę. Hmmm... O co mogło w tym chodzić? Waga była niepotrzebnym elementem? A może musieli osiągnąć jakąś daną wagę...
- Yhym... Chyba dobrze... - powiedział w kierunku szarowłosego, a następnie zszedł z włazu, po tym jak przyjrzał się wynikowi. Tylko pytanie... Co w sumie z tym mieli zrobić? Może właśnie tak jak akurat sugerował pan policjant? Może się uda, a może nie uda... Któż to wie? Tak więc potakując jedynie głową, postanowił zrobić to co właśnie miał zrobić, czyli... Stopniowo, powolutku z nieustannie mijającym czasem naciskał jedną stopą na właz. Kawałek po kawałku. Najlepiej "kilogram" po "kilogramie", żeby niczego nie pominąć. A nóż się uda i coś się stanie?? Może coś się otworzy? Coś poruszy? Zmieni się barwa z czerwonej na... W sumie na jakąś inną... Pozostawało jedynie tak czekać, stopniowo przyciskając właz stopą...

MG

Wielkich eksperymentów ciąg dalszy. Doktor Melior postanowił dogłębniej zbadać problem tajemniczego urządzenia i poprosił Akiego o zejście z wagi co ten też z radością uczynił. Gdy zaś na jego miejscu stanął Melior, cyfry zmieniły się na 1 i 85. Kiedy zaś Finny położył stopę liczby od razu zmieniły się na 2 i 124. Tak więc powolne dociskanie stopy najwidoczniej nie działało w tym przypadku tak, jakby tego nasz doktorek chciał. Aczkolwiek jakieś wnioski i tak z tego eksperymentu dało się wysnuć

//Z powodu drobnych komplikacji technicznych, cyfry jakie zauważyły wasze postacie na początku to nie 2 i 99 a 2 i 124.//

Zagadko jednak okazała trudniejsza, niż początkowo się zdawało, dlatego też profesor Melior miał większe wyzwania, a przy okazji znaczniejszą radochę. Przy okazji odkrył, iż najwyraźniej wejście nawet nawet częścią ciężaru sprawi, że zostanie podana pełna waga, co nieco komplikowało sprawę. Tak czy siak szybko zaskoczył z włazu.
- Chodź, przeprowadzimy jeszcze jeden eksperyment. - Odparł wesoło szukając jakiś większych kamieni.
gdy znalazł ich trochę to zebrał w większą kupę, po czym podał Akiemu tyle by razem było gdzieś niecałe dwa kilo.
- Wejdź teraz. Zobaczymy, czy stwierdzi, że jesteś czymś dociążony, bądź nie. - Rzucił entuzjastycznie, z lekkim uśmiechem.
Jeśli towarzysz wykonał polecenie, to siwowłosy z zainteresowaniem obejrzał wyniki. Po czym uznał, że stopniowe zwiększanie wagi kolegi, gdzieś tak to sześćdziesięciu kilo będzie dobrym pomysłem. Tak więc z wolna nieśpiesznie począł podawać towarzyszowi kilogramy w postaci kamieni.
- Tylko nie upuść., jeśli dobrze pójdzie to, może druga liczba się nie zmieni. - Odrzekł nieco zamyślony.

Eh... I z knowań odnośnie wagi nici. A tak pięknie się zapowiadało. Może by się coś zadziałało, ale nie! Bo po co?! Najlepsze w tym wszystkim było, że policjantowi spodobała się chyba ta "zabawa" i się nawet w nią wczuł. On szalony naukowiec, a Aki... jego królik doświadczalny. Po prostu pięknie... Tyle czy w takich historyjkach to zwykle takie króliki doświadczalne nie kończą kiepsko? No trudno... Jakoś trzeba to otworzyć... Tia... Szalony profesorek, tj. mundurowy wręczył mu stertę kamieni... No nic... Trzeba je utrzymać i wejść znowu na ten właz... - pomyślał ciemnowłosy jednocześnie przytakując Meliorowi. Mając już te parę kamieni o masie koło dwóch kilo, wkroczył znów na wagę.
- A co zrobimy jeśli obie cyfry i tak się zmienią? - pytając się spojrzał się na licznik by sprawdzić wynik. - Będziemy tu tak stać cały czas..? - kontynuował pytania, zastanawiając się nad jakimś planem awaryjnym. Może rzeczywiście to tylko zwykła waga, ale po co komu taka waga pośrodku wyspy demonów? Komuś by się nudziło i zrobiłby to dla zabawy? Niestety chyba będzie trzeba jakoś to rozgryźć... Tylko jak?

MG

Eksperymentów ciąg dalszy. Melior wpierw załadował kamienie na Akiego tak, że ważył łącznie 41kg. Jednak górna cyfra wciąż wynosiła jeden. Szalony naukowiec nie poprzestał jednak na tym swoich badań, wciąż miał wszak za mało danych by cokolwiek orzec. Melior zaczął więc dokładać kamienie Akiemu jednak przy 52kg te wypadły mu z rąk rozsypując się na wadze. Górna liczba od razu skoczyła do 19. Cóż, Melior musiał zacząć kombinować. A może i Aki wpadnie na coś genialnego? Bo obręcz wokół wagi wciąż była czerwona.

Cóż niestety ręce kolegi miały ograniczoną powierzchnię, więc utrzymanie większej kupy kamieni sprawiało mu problemy, dlatego też trzeba było nieco zmienić taktykę. Poprosił towarzysza o zejście z włazu i posprzątanie kamieni. Sam w między czasie przeszukał swą sakwę w poszukiwaniu jakiegoś grubszego płaszcza który położył na wadze. Następnie usadowił na tym trzy kamienie. Zaraz po tym z zaciekawieniem przyjrzał się wynikom. Jeśli górna liczba nie wynosiła więcej niż jeden to poprosił Akiego o powrót na pozycję i począł z wolna dorzucać kamienie. Jeśli jedna z liczb dalej wynosiła jeden to dorzucał ciężaru, aż wyrówna różnicę wagi między nim, a Akim, chyba że w między czasie otworzy się ten właz i ukarze się przejście dalej, wtedy to przerywa.

I znów klapa... No ale co poradzić? Przynajmniej doszli do wniosku, jak zachować jedną z cyfr bez zmian. Ta pewnie musiała być jedynką... W końcu jeden mag... Jeden element położony na włazie.
- Czyli zapewne zgadujemy ile waży nasz przeciwnik, prawda? - powiedział w kierunku szarowłosego, schodząc z włazu i przyglądając się jego poczynaniom. - Nie mamy zapewne jakiejś większej poszlaki niż dotychczasowe wyniki... - dodał, kierując te słowa raczej do siebie aniżeli do "szalonego naukowca". No nic... Jakoś te kamienie ogarnąć trzeba, bo do niczego nie dojdą. Co stało się potem? Otóż ni stąd ni zowąd Melior wyciągnął płaszcz, który ułożył na włazie. W sumie pomysł dobry, ale czy się sprawdzi.
- A co jeśli on waży nawet wiele więcej od nas dwóch razem wziętych? - spytał się, patrząc na rezultaty związane z kolejną próbą, a następnie pomagając dorzucać kamienie i wchodząc też na wagę. W końcu już mieli dolny próg poszukiwań częściowo wyznaczony, nie? 52kilo... Teraz dobić do wagi policjanta, a potem... Potem zapewne zrobią to samo tyle, że zamienią osobę stojącą na wadze. I tak pewnie do momentu aż dobiją do ich wspólnej wagi, albo i nawet dalej jeśli trzeba... Oczywiście jeśli wchodzi na wagę... (czyt. liczba mimo kamieni wynosiła 1, to staje na osłoniętej części). Ewentualnie na koniec oferuje skorzystanie ze swojego pwm Levitation, gdy dobrną już do wagi końcowej lub pomysł nie wypali. Co wtedy? Prosi Meliora by ten stanął na włazie, a sam unosi się jakieś 20 cm nad "wagą". Nie powinno go policzyć jako kolejny element. W ostateczności jakby wagi nie doliczało, to wtedy chwyta ramie policjanta. W sumie sytuacja jak z nim i kamieniami nie? Kontakt fizyczny nawet by był, prawda? W skrócie ujmując... Zabawę w pomiary fizyczne czas zacząć. Gra 1! Jak oszukać wagę?!

MG

Wpierw na wagę położono materiał a potem kamienie. Niespodzianka nastąpiła, bowiem górna liczba ciągle wynosiła 1. zaraz po tym na wagę wszedł Aki, a Melior dorzucał powoli kamienie aż w pewnym momencie gdy waga wyniosła osiemdziesiąt, obręcz zrobiła się zielona a pierścień otworzył. Zaś Aki spadł na dół. Zaznaczyć trzeba że zaraz po tym właz znów się zamknął a Melior został sam.... cóż taka dola naukowców, wtranżoliło mu królika doświadczalnego.

Tymczasem Aki bo dość bolesnym upadku na cztery litery znalazł się w tunelu. Zaznaczyć należy że Lacrimy osadzone w ścianach rzucały czerwonawą poświatę. Zaś sam tunel, na bazie kwadratu o boku 2m, biegł dość nieregularnie skręcając co jakiś czas acz zawsze w jedną stronę. Pierwszy zakręt zaczynał się już 3 metry od Akiego, na dodatek zarówno na suficie jak i ścianach znajdowały się dziwne rury i kable a w samym tunelu było dziwnie gorąco i duszno.

No... I stał sobie tak na wadze... Stał... Aż tu nagle... Puff! No może nie puff, ale właz otwiera się, a zielonooki spada w dół, zaliczając jakże piękny upadek.
- Auć... - powiedział, zbierając się z ziemi i pocierając obolałe miejsce. Gdzie się znalazł? W niewielkim pomieszczeniu, a właściwie tunelu, oświetlanym przez czerwonawe lacrimy.
- Melior? - odezwał się po chwili spoglądając w stronę zamkniętego już wyjścia. Czyli tędy raczej nie wyjdę..? - pomyślał, po czym ruszył się z miejsca i zaczął badać otoczenie. Ugh... Było dość duszno... Duszno i gorąco, ale dzięki Microclimate powinien być w stanie schłodzić otoczenie dla siebie tak, by ciepło nie stanowiło dla niego jakiegoś specjalnego problemu. Tylko co było źródłem ciepła? Rury i kable? Możliwe...
Ostatecznie czy uda mu się nieco schłodzić otoczenie, czy też nie... Nie może marnować czasu na zwykłe bezczynne stanie... Pierwsze co wymaga zwróceniu uwagi, to wejście... I znalezienie ewentualnego sposobu wyjścia nim. Następnie po uważnych oględzinach włazu od spodu, nastolatek przygląda się kolejno rurą i kablom, zachowując bezpieczną odległość, gdyby jakiś miał się zerwać lub jakaś rura pękła i coś by wyprysnęło. Co potem? Następnie przygląda się całemu pomieszczeniu i sprawdza też, czy możliwe jest wzięcie takiej jednej lacrimy jako latarki, chyba że nie sięga. No więc dalej... Upadł zapewne z kamieniami, więc wykorzystuje je by sprawdzić czy droga jest na 100% bezpieczna. Jak? Mniej więcej w ten sposób, że rzuca jednym, dwoma, czy trzema przed siebie, a dla pewności jeszcze jeden "turla" po ziemi. Kto wie czy nie ma innych zabezpieczeń? W każdym bądź razie... Zero miotających pocisków... Zapadających sufitów i innych pułapek... Za dużo by zajęło opisywanie ich... Oznacza raczej spokojną możliwość dojścia do zakrętu w korytarzyku. Tak więc wtedy ostrożnie zbliża się w danym kierunku, a znajdując się tam, sięga po jeden z kamieni. Jeśli ktoś by wyskoczył czy coś, lub stał sobie za zakrętem z zamiarem ataku... Kamień raczej poleci i najlepiej jeśli w głowę. A jak! Trza się bronić jakoś, a innych rzeczy szkoda marnować. Tak więc będąc przy zakręcie, Aki podsuwa się do niego tym szerszym łukiem, czyli zakręt w prawo to on podchodzi lewą stroną tunelu, tak by mieć lepszą widoczność. Co dalej? To się okaże... Zapewne znów badamy tunel, czy jest zdatny by się w nim bezpiecznie przemieszczać, a zarazem przygląda mu się by zauważyć, gdzie prowadzi...

Cóż mechanizm zadziałał i po chwili wraz z przejściem skradziono mu asystenta do eksperymentów zostawiając Meliora samego na zewnątrz. Trzeba przyznać że taki porządek rzeczy odrobinkę zaskoczył genialnego siwowłosego. Liczył raczej na nieco wolniejszą akcję, no ale trudno, w końcu ta sytuacja nie była wielką tragedią. Policjant po krótkim zastanowieniu stwierdził, że raczej identycznie jak kolega nie wejdzie, bo w końcu pięć kilo z miejsca nie schudnie. Z kolei samotna wędrówka po okolicy niezbyt mu się nie podobała, no bo nie miał do kogo gęby otworzyć, ani przynajmniej jakiejś persony do analizowania. Tak więc wyszło, iż biedny chłopak został zmuszony do poświęcenia swej drogocennej macy by dostać się do kompana. Tak więc Melior postanawia użyć mobiusa i znaleźć się 3 metry pod środkowym, mniejszym włazem. Jeśli się uda i nie będzie żadnych nieciekawych niespodzianek, to ląduje i się rozgląda za towarzyszem. Naturalnie woli zatrzymać się na nogach, a nie tyłku, więc próbuje pierwszej opcji, lecz nie tak by je połamać. Po określeniu położenia kolegi szybko przygląda się tutejszej okolicy.
- A, jak tam wyglądało twe lądowanie? - Rzuca wesoło.

/sorki, że tak krótko, ale ostatnio nie mam pomysłu na dłuższego posta/

MG

Aki schłodził temperaturę wokół siebie tak, by przestała mu przeszkadzać. Następnie zaś postanowił przyjrzeć się włazowi z drugiej strony. Dostrzegł że od tej strony posiada pewne rysy, zupełnie jak gdyby od tej potrafił się normalnie otworzyć, zaś na ścianach pod nim znajdowały się dwa małe prostokąty. Zapewne był to jakiś mechanizm otwierający. Niestety nic więcej aki nie zobaczył bo właśnie w tej chwili oberwał z łokcia w twarz. Oto bowiem pojawił się Melior, w miejscu w którym Aki stał, przez co Łokciem przypieprzył mu w twarz. Co mniejszego chłopca zabolało.

stan postaci:
Aki: Podbite prawe oko
Melior: 94%MM

Melciu uzupełnij profil

Cóż się okazało że nie było żadnej bariery, więc Melior dostał się do środka bez żadnych przeszkód, no prawie. No niestety, Aki nie był przygotowany na tą sytuację i niechcący uderzył okiem w jego biedny łokieć siwowłosego, lecz policjant przyjął to tak, jak na faceta przystało.
- Hmm, cały jesteś? Heh, sorki nie chciałem. - Rzucił energicznie w stronę cierpiącego.
Cóż mimo, że to wróżka zaatakowała swoją patrzałką, to jednak bardziej oberwała, więc Melior postanowił skorzystać z tych zwrotów.
Następnie postanowił wziąć się za swe obowiązki, lecz żeby to zrobić musiał się rozeznać w sytuacji. Z tego też powodu przyjrzał się całemu tunelowi, a po chwili także "drodze", którą z kolegą się dostali. Po tym postanowił podejść do pierwszego zakrętu i dyskretnie za niego wyjrzeć. Oczywiście zachowywał jak największą czujność by w razie przykrych niespodzianek jak najszybciej cofnąć się za ścianę. Jeśli droga była bezpieczna, to podchodzi do kolejnego zakrętu i powtarza wcześniejsze czynności, a następnie tak dalej. Jeżeli w trakcie przechadzki wystąpią nieprzewidziane, niekorzystne okoliczności, to w razie niebezpieczeństwa, stara się tego uniknąć odskakując w kierunku w którym najpewniej da się ominąć zagrożenie.

No! I Aki przyglądał się włazowi, po tym jak udało mu się już ochłodzić atmosferę. I co się stało? Właz wyglądał na taki, co może i mógłby się otworzyć, ale... nagle bum! Normalnie gwiazdki i inne takie duperele towarzyszące zwykle zderzeniom w stylu ręka-oko! Ale jak? Kiedy? - pomyślał powoli odzyskując rezon sytuacji i dostrzegając białowłosego. To było dziwne... Pojawił się znikąd! To była potęga matematyki?
- Ah... Tak.. Chyba nic... Nic się nie stało... - powiedział, po czym spróbował się ogarnąć. O tak! Oko pobolewało, ale to raczej poważne nie było. Może trochę spuchło, ale co tam się użalać. Tak jak gdy są chorzy, to trzeba ich leczyć, tak teraz jest misja, to trzeba ją wykonać.
- Co teraz? - spytał krótko, spoglądając na poczynania szarowłosego. - Będziemy chyba mogli tędy wrócić jak coś. - powiedział cicho, a następnie obejrzał sobie to co planował obejrzeć, czyli rury i kable. Oczywiście zachowywał odpowiednie środki ostrożności i odległość na tyle bliską by przeczytać jakby coś było na nich napisane, a także na tyle daleką by nie oberwać w wyniku przypadkowej awarii tej instalacji. Jak już to obejrzał, przyuważył, iż policjant skierował się w stronę zakrętu, tak więc ruszył za nim w pewnej odległości, jakby asekurując go i będąc gotowym interweniować, jak mężczyzna natrafiłby na jakąś niechcianą przeszkodę, która miałaby jakoś im przeszkodzić. Ogółem rzecz biorąc, idzie tak cały czas za policjantem, starając się ubezpieczać jego tyły i przyglądając otoczeniu, czy przypadkiem czegoś nie pominęli. Zwłaszcza rurom, które gdzieś prowadzić muszą.