Las

First topic message reminder :

Spore połacie terenów zielonych, które znajdują się na obrzeżach Ery. Znajduje się tu wszelkiej maści roślinność leśna. Człowiek znajdzie tu drzewa zarówno liściaste i iglaste, krzewy - nawet te owocowe, czy wszelkie mchy, paprocie oraz oczywiście grzyby. Po prostu wszystko, co może stworzyć Matka Natura. Fauna jest nieco uboższa, aniżeli flora, jednak znajdzie się tu każde, pospolite zwierzątko. Z działalności człowieka - można znaleźć kilka leśniczówek, czy kramików dla podróżnych. Co więcej - znajduje się tu sporo ścieżek, które często są uczęszczane przez turystów.

Nebbia rozwiała się i Fem w końcu dostrzegł swojego przeciwnika. Czuł się źle, wiedział, że sytuacja nie była dla niego najlepsza, ale widząc martwe ciało maga zmysłów trochę się ucieszył. Tylko trochę, bo wiedział, że miał jeszcze dwóch wrogów a sam nie był w najlepszym stanie. Co prawda liczył na swoje Sacred Relict, ale najwidoczniej na próżno. Teraz zdał sobie sprawę z tego, że to właśnie mu nie pasowało. Wcześniej uniknął ataku miniaturowej kosy. I stąd właśnie się to wzięło. Jakieś dziwne duszki. Nagle sytuacja się trochę zmieniła. Dopiero po chwili doszło do Fema to, że ktoś rozwiał jego Nebbie, więć prawdopoidobnie pojawili się nowi przeciwnicy. Ale Camila zaczeła uciekać, a facet z kosą pokazał kciuk w dół i również zniknął. Czarnowłosy na odchodne pokazał mu środkowy palec i odwrócił się. Czuł się źle i wiedział, że nie pociągnie długo. Ale uniósł tarczę i miecz, gotowy do walki. Dostrzegł jakiegoś starca i dziewczynę. Zanim zdążył o czymś pomyśleć, zemdlał.

Obudził się tak nagle, jak nagle stracił przytomność. Leżał i patrzył na... drewniany sufit? Ale skąd się tu wziął? Przecież jeszcze przed chwilą znajdował się w lesie. Przed chwilą? W sumie nie wiedział nawet, ile czasu minęło od tamtej chwili. Powoli rozejrzał się i dostrzegł tego samego mężczyznę co tam. Siedział i ... obierał ziemniaki. To co powiedział, napełniło Fem czymś w rodzaju nadziei. Najwidoczniej to nie byli wrogowi. Zajęli się nim, pomimo tego, że spotkali go w takiej sytuacji. I pomimo tego, że kogoś zabił. Na pierwsze słowa starca Darksworth nie odpowiedział. To znacyz, próbował, ale z jego ust wydobył się tylko ledwie słyszalny bełkot. Odchrząknął.
-Przedstawił się jako Camil.-powiedział na tyle głośno, na ile pozwalał mu jego stan. Dziadek wydawał się być dziwny... To pytanie i całą ta sytuacja. Czyżby widzieli całe zdarzenie i wiedzieli, jaki był stan rzeczy? Fem przymknął na chwile oczy.

MG

Jakkolwiek by nie było, mężczyzna skinął głową dziękując w ten sposób za informację. Chwilę później do pomieszczenia weszła dziewczyna, którą Fem widział wcześniej.-Miał na imię Camil.-Powiedział staruszek do dziewczyny ta zaś w milczeniu skinęła głową i biorąc do ręki kawałek drewna i nóż usiadła na sofie i zaczęła ryć nożem w drewnie.-Nazywam się Genrou a to moja wnuczka Alba.-Wskazał obieraczką na dziewczynę, która nawet nie zaszczyciła Fema spojrzeniem.-Twoje miecze, Pheam, bezpieczne leżą w składziku.-Powiedział mężczyzna wykazując się wiedzą, która mogła zdziwić.-Musisz zostać. Kilka dni.-Dodała Alba, miała cichy i spokojny głos, raczej nie nawykła do mówienia.-Dokładnie, trucizna była silna, powinieneś więc zostać, ale zależy to tylko od ciebie. Pamiętaj jednak że pod tym dachem nie trzymamy darmozjadów...-Genrou skończył zabawę z ziemniakami i garnek położył na Lacrymie.

Fem przyjrzał się z zaciekawieniem dziewczynie. Co ona robiła? I na co było im wiedzieć imię tego typa? Nie mniej, nie miał zamiaru pytać. To była ich sprawa, po co to rozgrzebywać. Najwidoczniej to było ważne. Kiwnął głową, kiedy starzec się przedstawił i już miał zrobić to samo, kiedy ten zwrócił się do niego po imieniu. Fem zmarszczył brwi. Po akcji z igrzyskami sporo osób kojarzyło jego wygląd i potrafiło przypasować imię, ale... i tak trochę go to zdziwiło. Otworzył usta, ale zaraz potem je zamknął. Przez chwile milczał. Po chwili jednak znowu się zdziwił.
-Trucizna?-powtórzył po Genrou głosem pełnym zdziwienia.-Uh... no tak, mogłem się tego spodziewać.-mruknął, bardziej do siebie, niż do nich. Był zły na siebie. Dał się tak łatwo podejść. Mógł tam umrzeć. Gdyby nie oni, zginąłby na jakiejś leśnej ścieżce i nawet nikt by się o tym nie dowiedział. Czuł rosnącą w nim złość i niezadowolenie. Zardzewiał. Tyle czasu nie walczył i od razu praktycznie dał się zabić.
-Zostanę.-zdecydował po chwili. Nie miał powodu, żeby nie zostawać. Wolał się do końca wyleczyć... Chociażby u nieznajomych. Na dodatek zaciekawiła go ta dwójka.-Mówicie tylko co mam zrobić i zaraz pomogę.-dorzucił i spróbował się uśmiechnąć.

MG

Ziemniaki wesoło bulgotały sobie w garnku, Fem tym czasem dał radę jakoś wstać, aczkolwiek było to nie lada ciężkie wyzwanie, dlatego Genrou rzucił chłopakowi kij, dzięki któremu mógł niczym laską, podpierać się podczas poruszania. Alba wstała i w milczeniu wcisnęła mu drewnianą tabliczkę, na której widniało imię zabitego przez Pheama chłopaka.-Na zewnątrz za domem jest grób, przywieś to do krzyża.-Powiedział Genrou, a Fem dostrzegł sznurek przywiązany do tabliczki.-Tak, trucizna, Alba się nią zajęła.-Powiedział jeszcze, przenikliwie patrząc na Fema, szybko jednak wrócił do robienia tego co robił, czyli obiadu.

Czarnowłosy złapał kij i powoli obrócił go w dłoni. Do czego to doszło. Był w takim stanie, że musiał chodzić o lasce... Kiedy Alba do niego podeszła i dała mu tabliczkę, Fem przypomniał sobie, że obiecał Genrou podziękować dziewczynie za pomoc. I faktycznie powinien to zrobić, bo uratowała mu życie. Gdyby nie ona, leżałby w lesie i rozszarpywały by go wilki. Chyba. Spojrzał więc na nią i powiedział:
-Dziękuje za uratowanie mi życia. Jestem twoim dłużnikiem.
Chciał się skłonić, ale był w takim stanie, że udało mu się tylko lekko pochylić głowę i to z ogromnym trudem. Zabrał tabliczkę i powoli ruszył ku drzwiom. A więc wykopali mu grup. Komuś, kogo on, Fem zabił. Komuś, kto zaatakował go przez Greedersów. Kim oni byli? Nie oceniali go. Nie zachowywali się nieprzyjaźnie. A przecież najwidoczniej wiedzieli kim jest i jaka historia się z nim wiąże. Mogli poddać go na policje. Może dlatego kazali mu czekać.... Przyjedzie patrol i go zwinie. Ale... nie był w stanie nawet uciec. Po za tym, jakoś w to wątpił. Tak szybko jak tylko mógł dotarł do grobu i powiesił tabliczkę. Stał chwile nad nim i milczał. Gdyby wierzył w jakiegoś boga, to może i by się pomodlił. Ale z racji tego, że był ateistą, powoli ruszył z powrotem do środka, rozglądając się po okolicy.

MG

Alba jedynie w milczeniu skinęła głową. Widocznie nie była zbyt rozmowną osobą albo może Fem frajer i nie umiał do mówienia jej zmusić. Ale w sumie nie żeby też specjalnie chciał czy próbował. W każdym razie z tabliczką wyszedł szukać grobu, kierując się na tyły domku - który notabene zbudowany był na planie koła, otaczał ogromne drzewo i miał też piętro - w końcu grób znalazł, problem w tym że nie jeden. Fem naliczył ich 16. 15 z nich miało jednak już tabliczki, tylko 16 był bez niej no i ziemia wyglądała na świeżo przekopanom. Co to cmentarz był? A może Fem trafil na jakiś psychopatychnych morderców? Jakkolwiek było, grobów tu jednak trochę było. Gdy Fem załatwił co miał załatwić, usłyszał szelest w pobliskich krzakach a po chwili wybiegła z nich dziewczyna umorusana ziemią i krwią z licznymi drobnymi rankami na ciele. Spojrzała na Fema z przerażeniem, skręciła w lewo, przebiegła kilka metrów i padła nieprzytomna. No cóż, dzień pełen przygód. Chociaż kto tam wie, ile spał Fem.

Jeżu przenajświętszy. Kto normalny hoduje groby za domem? Nie mógł po prostu posadzić sobie marchewkę, albo nie wiem, ziemniaki? Do jasnej cholery. Ale tak na poważnie, to Fem zastanawiał się, skąd wzięło się tu tyle grobów. Kim byli Ci ludzie? Grabarzami? Przyjrzał się kilku tabliczkom i nie wyglądało mu to na stary cmentarz. Nie mniej, nie czuł się jakoś szczególnie zagrożony z ich strony, więc tylko wzruszył ramionami i powiesił tabliczkę na pustym krzyżu. Zanotował w pamięci, żeby zapytać o to Genrou. Bo Alba to raczej nie była zbyt rozmowna i wątpił, żeby w ogóle mu odpowiedziała. Postał chwilę nad grobem, rozglądając się po okolicy i już miał wracać, kiedy usłyszał szelest w krzakach. Odruchowo odwrócił się w tamta stronę i chwycił mocniej za kij, aby w razie czego użyć go jako broni. I wtedy zobaczył ją. Z początku myślał, że to Camila wróciła, aby go zabić, ale zaraz zdał sobie sprawę z tego, że wyglądała inaczej. Dziewczyna musiała zobaczyć jego minę, bo przestraszyła się i zaczęła biec w inna stronę.
-Czekaj!-krzyknął Fem i w przypływie emocji, tak szybko jak tylko mógł ruszył za nią. Ale ona upadła. Zemdlała. Przyśpieszył kroku na tyle, ile mógł. Kiedy znalazł się przy niej, kucnął i sprawdził jej puls. Żyła. Ale wyglądała na zmęczoną i... ranną? Czarnowłosy przyjrzał się jej twarzy i uśmiechnął się lekko. Była ładna. Ale groziło jej niebezpieczeństwo. Była przerażona, kiedy go zobaczyła i od czegoś uciekała. Tylko ciekawe od czego? Westchnął cicho. Jak nie Greedersi, to to. No nic, musiał jakoś zabrać ją do Alby. Zmusił swoje ciało do wysiłku i wziął ją na ręce i pokuśtykał do domu. Jeśli nie dał rady w taki sposób, wtedy bierze ją pod pachy i ciągnie do domu, wołając resztę domowników. Albo Albe. Albo Genrou.

MG

Głupi był Fem, myśląc że da radę zaciągnąć dziewczynę do domu. Albo po prostu nie zdawał sobie sprawy w jak kiepskim stanie sie znajduje. W każdym razie po pewnym czasie jego krzyki zostały usłyszane i z domu wyszła Alba. Widząc jak Fem ciągnie w ich kierunku jakąś dziewczynę w milczeniu podeszła i uderzyła go z pięści w twarz, tak że Femowi aż zadzwoniło w uszach. Widać że była wściekła.-Głupi? Rana. Trucizna. Chcesz umrzeć?-Zapytała? A następnie wzięła i podniosła dziewczynę, zarzucając sobie jej ramię na szyję i tak z trudem bo sama za silna nie była, zaniosła dziewczynę do domu. Fem jak już pozbierał się po ciosie, sam musiał jakoś dokuśtykać ale teraz bardziej kręciło mu się w głowie i jak tylko wszedł to padł z powrotem na łóżku.-Alba bardzo nie lubi braku szacunku do życia. Przywyknij...-Rzucił Genrou sprawdzając jak się ma pieczone właśnie mięso.-Dziewczynę zabrała do swojego pokoju, na razie jest nieprzytomna, ale to chyba wiesz...-Wskazał na drzwi znajdujące się po prawej.-Idź i przemyj ciało, tylko uważaj na ranę. O, prawie gotowe.-Powiedział z uśmiechem patrząc na pieczone mięso.

Wow. Znaczy... wow. No. Faktycznie na chwile umysł Fema został przyćmiony przez głupotę. Albo po prostu nie zdawał sobie sprawy z tego, że było z nim aż tak źle. Gdyby nie Alba, w ogóle nie dotarłby do domu i pewnie padł by nieprzytomny zaraz obok dziewczyny. Albo nie żywy. Otrząsnął się po ciosie i chwile trwał tak w zdziwieniu, zanim chwycił kij od Genrou i pokuśtykał do domu. Dawno już nie czuł się tak źle i nie chodziło tylko o fizyczne samopoczucie. Czuł się dość... przydołowany. Zachowywał się jak nie on. Westchnął. Doczołgał się jakoś do łóżka, ale zaraz padł na nie i nie chciało mu się już nic. Nawet leżeć. Spojrzał na Genrou i kiwnął ledwo zauważalnie głową, ale nie odpowiedział nic. Znowu naszła go myśl, że Ci ludzie byli dziwni. Nie dość, że za domem mieli ogródek z grobów, ocalili mu życie, chociaż zabił jakiegoś kolesia na ich oczach, teraz przyciągnął nieznajomą dziewczynę z ogrodu i Alba od razu się nią zajęła. Bez pytań. Bez żadnego ale. Powoli wstał i poszedł zrobić to, co kazał mu Genrou.

MG

Kiedy Fem uporał się z myciem i wrócił do pokoju, Genrou wraz z jedzeniem dla nich dwóch, siedział już przy stole.-Alba zabrała jedzenie do góry, więc dzisiaj zjemy sami.-Oznajmił staruszek wskazując Femowi miejsce na przeciwko siebie. Na obiadek była dzisiaj jakaś pieczona wołowina z ziemniakami i marchewkowo-jabłkowa surówka. Ogólnie, Fem miał teraz żreć by odzyskać siły.-Od jutra będziesz ze mną trenował. Powinieneś szybciej odzyskać sprawność swojego ciała.-Powiedział kiedy skończył jeść i wziął swój talerz do mycia. Własny Fem będzie musiał umyć samemu, nie ma tak prosto. Następnie usłyszeli krzyk, trzaśnięcie drzwiami, jak coś się przetacza, a następnie jedne z drzwi się otwarły i wyturlała się z nich opatrzona już czerwonowłosa dziewczyna która dzikim wzrokiem omiotła pomieszczenie, szukając zapewne drogi ucieczki. Genrou dalej spokojnie mył naczynia.

Szorując obolałe ciało zastanawiał się nad tym, kim mogła być ta dziewczyna. I od czego uciekała. Przed kim i dlaczego. Była tak przestraszona kiedy go zobaczyła, nawet nie przeszło jej przez myśl, żeby mu zaufać, tylko biegła dalej. Nie zważając na to, że była tak wycieńczona. Nie wiedział, czego się tak bała, albo kogo, ale podziwiał jej determinacje. On pewnie odwrócił by się i walczył. I zginął. Szybko. Spłukał z siebie mydło i założył swoje ubrania. Naszła go nawet ochota, żeby zapalić, ale fajki nosił w płaszczu, a nie miał go przy sobie. Pewnie został gdzieś przy łóżku. Wrócił do kuchni i usiadł do stołu. Dopiero kiedy zobaczył jedzenie i poczuł ten zapach, zdał sobie sprawę z tego, jak bardzo był głodny. Złapał za widelek, mruknął smacznego i zaczął jeść. Starał się nie jeść pośpiesznie, ale głód był silniejszy od niego, więc machał widelcem jak szalony. W końcu talerz był pusty i Fem poklepał się o brzuchu i podziękował Genrou za posiłek.
-Trenował?..-zapytał ze zdziwieniem, przyglądając się mężczyźnie.-Jesteś szermierzem?-dopytał. Sam również wstał, aby umyć po sobie naczynia, ale zanim zdążył to zrobić, usłyszał jakiś raban i do pomieszczenia wtoczyła się czerwonowłosa dziewczyna. Wyglądało na to, że znowu uciekała. Genrou jak gdyby nigdy nic mył naczynia. Fem rzucił jej zdziwione spojrzenie.
-Spokojnie.-powiedział, odkładając talerz, który trzymał w ręku.-Zemdlałaś na zewnątrz, dlatego się tu znalazłaś. Jesteś bezpieczna. Nic Ci nie grozi.-powiedział powoli, patrząc jej w oczy, aby ta też mogła spojrzeć w jego. Nie wiedział w sumie, czy to co mówił do niej dotrze, ale lepsze to niż nic. Rzucił jeszcze Genrou spojrzenie typu "a może byś mi pomógł, co?". Swoją drogą, ciekawe co się stało z Alba. Czyżby ją znokautowała?

MG

-Na emeryturze.-Odpowiedział Genrou na pytanie Pheama, ale widać mimo swojego wieku dalej trenował. W każdym razie były sprawy ważniejsze, w postaci czerwonowłosej, ale w tym Genrou nie widział powodu do pomocy, więc nie zrobił nic. Słowa Fema też chyba zdały się na nic, bo dziewczyna wstając rzuciła się do drzwi wyjściowych. Z pomieszczenia za nią wyszła za to Alba. We włosach miała ziemniaki a po twarzy ściakły jej krople sosu. Mimo to z obojętnym spojrzeniem ruszyła za dziewczyną która akurt otworzyła drzwi i wybiegła na zewnątrz. Alba nie pobiegła za nią, zamiast tego wykonała szybki gest, wyszeptała jakieś słowo i Fem usłyszał pisk, a po chwili do pomieszczenia została dosłownie wciągnięta czerwonowłosa, którą coś chyba "spętało" chociaż Pheam kompletnie nie widział co, widać Alba byla czarownicą. Zaraz potem zamknęła drzwi i uklęknęła przy drugiej dziewczynie. Ta chyba otworzyła usta by znowu wrzasnąć i ten właśnie moment Alba wybrała, by wcisnąć jej do buzi kawałek ziemniaka ze swoich włosów. To chyba była zemsta.

Odpowiedź na swoje pytanie Fem otrzymał szybciej niż się spodziewał. Z pokoju wypadła Alba i Fem był w stanie zobaczyć ją w akcji. Zdawało mu się, że to ona rozwiała jego Nebbie, więc spodziewał się magii wiatru. Głównie też, przez to że to ona zajmowała się leczeniem. Ale nie spodziewał się czegoś takiego. Czarnowłosy nie zdążył zareagować, zresztą w jego obecnym stanie pewnie by jej nie dogonił. Z drugiej strony, w ogóle powinien ją gonić? Chciał jej pomóc, bo zemdlała. A teraz zdecydowała, że będzie uciekać. Kiedy Alba wcisnęła dziewczynie kawałek ziemniaka do ust, palacz nie wytrzymał i roześmiał się. Szczerym, głośnym śmiechem. Pokuśtykał powoli w stronę drzwi wyjściowych i do obu pań. Oparł się o wyjście.
-Dalej chcesz uciekać?-zapytał patrząc na czerwonowłosą. W sumie nie wiedział co zrobić. Jak miał ją przekonać do tego, że nic jej nie grozi? Bo jak do tej pory, nic do niej nie docierało.-Gdybyśmy chcieli Cie zabić, zrobilibyśmy to już paręnaście razy. Na przykład wtedy, kiedy zemdlałaś. Albo teraz.-umilkł.-Więc uspokój się i daj się sobą zająć.-mruknął i poszedł umyć swoje naczynia. W sumie dziewczyna zaimponowała mu swoją wolą walki. To było coś. Nie poddała się nawet w takiej sytuacji.

MG

Czerwonowłosa musiała zaakceptować swoją porażkę w starciu z Albą, ale Pheam to inna bajka, zdawał się idealną ofiarą dla rozładowania swojej frustracji i stresu więc gdy tylko podszedł wystarczająco blisko dziewczyna wyrwała się do przodu i upierdoliła go w łydkę, tak że chłopak aż wrzasnął z bólu. Alba jednak dobry człowiek, pacnęła dziewczynę w głowę.-Siad-Zakomendowała jak do pieska a kiedy zdziwiona niedoszła uciekinierka puściła nogę Fema, Alba ją pogłaskała. W tym momencie dziewczyna wybuchnęła płaczem, nie mając już siły dłużej walczyć i chyba w końcu akceptując fakt że jest bezpieczna. Tylko nie wiedzieć dlaczego Alba to na Fema spojrzała oskarżycielskim wzrokiem, zupełnie jak gdyby to on był winien aktualnej sytuacji. Kobiety.

O ty kuuurwa-przeszło przez myśl Femowi, kiedy dziewczyna go ugryzła i już miał ochotę coś jej zrobić, ale Alba go uratowała. Bo inaczej pewnie skończyło by się to całe pierdolenei o bezpieczeństwie. Czerwonowłosa teraz płakała, Alba obrzucała go morderczym spojrzeniem, więc palacz wzruszył tylko ramionami i poszedł umyć naczynia. Bo w takim tempie nigdy tego nie skończy. Nie miał pojęcia co robić. Najwidoczniej tylko Genrou zachowywał się jakoś normalnie w stosunku do niego, dziewczyny były... Sam nie wiedział. Zresztą, czego się spodziewał? Że rzucą mu się w ramiona? Westchnął cicho. Miał już dość tego dnia. Najpierw wpierdol od jakiś frajerów, potem pół żywa próba ratowania dziewczyny, które teraz go gryzie, pięść od Alby a teraz to. Co tu się działo do jasnej cholery. Przynajmniej następny dzień miał być lepszy. Trening z Genrou. Fem zaczął się zastanawiać, czy nie słyszał o kimś takim, ale po szybkim przeszukaniu pamięci, wzruszył tylko ramionami. Usiadł przy stole i przyglądał się obu dziewczynom.