Prywatny Port Lambady

Dziś przy wejściu do prywatnego portu znajdowała się spora grupa ludzi czekająca na pozwolenie na wejście, każdy z nich wyglądał na połączenie marynarza i awanturnika. Bronie u pasa, zadziorne spojrzenia i nie najschludniejsze ubrania. Najemnicy, dawni piraci czy banici - tego typu ludzi znaleźć można było wśród tego nie najgrzeczniejszego i kapkę głośnego tłumu. Co ci wszyscy ludzie robili w tym miejscu? Na co czekali? Odpowiedź była prosta i wiązała się z tym co ludność Lambady ceniła równie mocno co własną wolność - pieniądze. Od kilku tygodniu w porcie głośno było o rekrutacji do ekipy mającej udać się na niezbadane regiony w celu odkrycia czemu tak wiele okrętów znika bez śladu. Kilku bogatszych mieszkańców Lambady zdecydowało się zainwestować w rozwiązanie tej tajemnicy a dziś nastał dzień podczas, którego załoga ekspedycji miała zostać wybrana poprzez serię egzaminów. Czy wśród tego tłumu znajda się ludzie warci uwagi? To miało się dopiero okazać.

W porcie znajdowało się naprawdę mnóstwo ludzi najróżniejszego gatunku chcących w łatwy sposób zarobić sporo gotówki, którą zainwestowali mieszkańcy Lambady, aby pozbyć się niechcianego problemu ze znikaniem statku. Ponieważ zebrała się spora grupka osób oznaczało to, że nagroda musiała być dość wysoka i warta zachodu inaczej nikt nie ryzykowałby życia szczególnie, że misje na morzu są zwykle trudniejsze od tych na lądzie. Dużo łatwiej stracić życie nawet, czasami człowiek pozostaje całkowicie bezradny w obliczu przerażającego sztormu nawet będąc niezwykle potężnym magiem. To jednak nie zagrożenie czy chęć niesienia pomocy potrzebującym przywiodła tutaj jeszcze jedną osobę, która może nieco się spóźniła, ale było to teraz mało istotne. To czysta chęć zdobycia pieniędzy, aby udać się w miejsce, gdzie przed latami znajdowała się Magnolia, odnalezienie swojego posągu, który wybudowali mu mieszkańcy Fiore, a następnie wybudowanie sobie swojego własnego kościoła, w którym ludzie ślicznotki mogłyby oddawać mu cześć.

Większość chętnych do tej roboty wyglądała jak typowi bandyci, piraci, najemnicy i awanturnicy. Każdy z nich chciał dostać tą pracę, jedni byli naprawdę głośni i przepychali się do środka zakładając, że kto będzie bliżej ten ma większą szansę dostać tą pracę. Jedna osoba z tego tłumu szczególnie wyróżniała się swoją głośnością i umiejętnościami przepychania. Osoba ta nawet nie zauważyła nadlatującej w jej stronę pięści, która rozbiła mu nos na kwaśne jabłko.
- C...co kur** - powiedział opryszek, który od jakiegoś czasu był dość znanym piratem. - Że co??? Ksiądz? Klecha?
W tłumie rozrabiaków i najgorszych typów z okolicy ksiądz na pewno wyróżniał się w tym tłumie, chociaż przyglądając się bliżej jego sutanna nie była zapięta, a pokazywała liczne i piękne mięśnie, był też wyższy od pozostałych i wydawał się od nich silniejszy. Na pewno fizycznie, bo nikt zapewne z ochotników nie miał równie pięknego ciała.
- Masz z tym jakiś problem? Jeśli nie to siedź tam cicho, albo zapewnię Ci gorszą pokutę za wkurzanie mnie - powiedział Adam uderzając pięścią w pieść i strasznie się uśmiechając. Był dużo większy od opryszka do tego mięśnie, które posiadał mogły budzić zagrożenie. - Mnie, mnie weźcie mnie!!!!
Zaczął krzyczeć Arclight równie głośno, co poprzednik, któego znokautował sekundę temu. Adam nie miał dzisiaj najlepszego dnia, co łatwo można było zauważyć. Wśród tłumu, do którego musiał się wcisnąć nie było żadnej ślicznotki, sami brzydcy, spoceni, owłosieni na klatach mężczyźni, od których aż kipiał testosteron. Było go tak dużo, że aż śmierdział, a może to był ich pot, albo niemytego od tygodni ciała?

(Dobra, dość czekania na innych. Dość się biedaczku wyczekałeś, jutro(23.11.2019) pojawi się post. Jakby ktoś jednak chciał dołączyć po tym czasie to proszę dać znać na priv.)

- Cisza! Cisza!
Krzyknął ktoś znajdujący się po stronie prywatnego portu.
- Każdy z was będzie miał okazję się wykazać aby znaleźć sobie miejsce na pokładzie, więc póki co zawrzyjcie ryje!
Dodał po chwili całkiem niski głos należący do mężczyzny, którego Adam nie był w stanie jeszcze zauważyć. Krzyki oczywiście nie umilkły, ale przynajmniej na chwilę stały się cichsze i prawdopodobnie było ich nieco mniej.
- Zaraz przejdziecie na teren rekrutacji, tam zajmą się wami oficerowie. Tylko dwudziestka najlepszych z was wyruszy na wyprawę ku chwale i bogactwie! A TERAZ - jeden po drugim, przełazić! I bez przepychanek mi tu!

Po tych słowach ludzie zaczęli powoli przechodzić na drugą stronę, oczywiście - przepychanki dalej miały miejsce. Prędzej czy później, grzecznie bądź też nie również i Adam przekroczył progi prywatnego i wreszcie ujrzał właściciela głosu sprzed chwili - niewielki bo mierzący metr dwadzieścia mężczyzna i dość kulistym ciele i krabich nogach. Stał na beczce i obserwował wszystkich ochotników. Dalej już w samym porcie, wszyscy awanturnice ustawiali się w jednej z czterech kolejek - nad każdą z nich znajdowało się imię, które zapewne musiało należeć do jakiegoś egzaminatora.
"Mark", "Alojzy" "Frankie" "Emma" - takie imiona przeczytać można było na płótnach wiszących na slupach nad każdą z kolejek.

// chyba się rozleniwili i nie napisaliby KP ;c

Kiedy ktoś z innej części portu krzyknął nawet Adam posłuchał i na chwilę zamknął swoje boskie usta przysłuchując się osobie zajmującej się rekrutacja na pokład. Po usłyszeniu jego komunikatu najemnik oczywiście nie zamierzał słuchać żadnego mężczyzny, a tym bardziej takiego, który próbował nim rządzić, dlatego faktycznie nie obeszło się bez przepychanek. Adam kogoś nawet porządnie kopnął z całej siły w plecy chcąc utorować sobie drogę. Przyjrzał się czterem kartkom i oczywiście swoje kroki pewnie skierował w stronę tego z napisem Emma. Z pewnością wybrał właśnie tą kolejkę, bo imię było typowe kobiece. Mark, Alojzy, Frankie raczej nie brzmiały dla niego przyjemnie i jeśli byli to kapitanowie statków to z pewnością nie chciał mieć nad głową ryczącego, owłosionego goryla, którego przy pierwszej okazji pewnie wykopałby za pokład. Oczami wyobraźni łatwo mógł jednak zobaczyć rejs we dwójkę z piękną, uwodzicielską i spragnioną boskiego ciała Adama Emmą. Oczywiście "Emma" mogło okazać się też nazwą statku dowodzoną przez dwumetrową małpę, ale Adam nawet przez chwilę nie wziął pod uwagę takiej możliwości. Tak czy inaczej ustawił się właśnie w tej kolejce, a następnie, grzeczniej już czekał na swoją kolej przestępując z niecierpliwością z nogi na nogę w tempie podobnym do klienta czekającego w kolejce do kasy w biedronce. Kiedy tylko nadejdzie jego kolej nie patrząc nawet kogo ma przed sobą zdejmie z siebie swoją sutannę oraz napręży idealnie wyrzeźbione mięśnie uśmiechając się przy tym mało przyjemnie. Dopiero potem spojrzy kim była wspomniana przez niego Emma.

Kolejka za kolejką, normalnie jakiś piracki PRL. Na całe szczęście kolejka do Emmy zdawała się najmniejsza, ciekawe dlaczego? Może dzielnych awanturników można by określić mianem szowinistów? Że niby kobita nie mogła być dobrym kapitanem? Cóż, jak widać Adam miał z goła inną opinię i z pewnością czysto idealistycznych powodów zdecydował się właśnie na taką a nie inną kolejkę! Czekając w swojej kolejce, Adaś mógł dostrzec kto znajdował się na początku kolejki Mark'a - był to wielki prężący muskuły chłop w dziwnej futszastej czapce, zapewne klecha był zadowolony z faktu, iż nie zdecydował się na Marka niemniej nie smentnemu narratorowi o tym decydować. Największa kolejka zdawała się być pod imieniem "Alozjy", następnie natomiast pod imieniem "Frankie". Kolejka poruszała się dość powoli, z tego co Arclight mógł widzieć u Marka, każdy z awanturników przechodził jakiś tekst, który u wielkiego macho wyglądał następująco: Przyjmij piąchę w łeb i się utrzymaj i zdałeś. Ciekawe jak wyglądał egzamin u Emmy? Póki co nikt zdawał się nie zdać... Po kilku minutach nastała pora na Adama i jego wspaniały pokaz swej sylwetki, która pochwyciła by nie jedną istotkę. Reakcją na jego sztuczkę okazały się oklaski, które wykonywała Emma - niewielkiej postury niewiasta w która w dłoni trzymała maskę wyglądającą jak ludzka twarz a której głowa przypominała potworną kombinację mrówki i pająka.
- BrAvO, BrAvO! Na TaKiEgO oGiErA CzEkaŁaM! ZdAłEś!
Głos Emmy zdecydowanie był radosny ale i przy okazji niezwykle ...chropowaty? Jakoś taki niezbyt przyjemny w słuchaniu. Teraz będąc na przodzie Adaś mógł wreszcie ujrzeć każdego z oficerów wyprawy.

Mark
Alojzy
Frankie
Emma

Oczywiście Adam nawet przez chwilę nie zwątpił w swoją zajebistość w trakcie tej rekrutacji i to, że jeśli kapitanem okaże się kobieta to widząc jego idealne ciało weźmie go do swojej drużyny bez chwili zastanowienia zakochując się w nim po uszy. Wszystkie przypuszczenia Adama sprawdziły się w stu procentach. Prawdą było, że twarz kapitana nie nadawała się na okładkę Playboya, ale mimo wszystko nadal była kobietą, która z pewnością śniła po nocach o mężczyźnie takim jak Arclight. Jej twarz nie była tak straszna jak ta ponurej Śmierci-chan, którą miał okazję poznać i spędzić z nią ponad rok będąc w wymiarze pomiędzy światem żywych i martwych. Zdążył się więc nieco przyzwyczaić do zdeformowanych twarzy kobiet i traktował je jak coś normalnego, chociaż oczywiście nadal wolał idealnie symetryczne, kobiece buźki. Pomijając jednak twarz ciało miała całkiem ładne, chociaż jeszcze nie do końca rozwinięte to ubrane w yukatę podkreślało jej delikatne, kobiece ciało. Ciekawe po co była jej ta maska? Na twarzy Adama nawet przez chwilę nie pojawiło się zwątpienie czy obrzydzenie spowodowane jej twarzą, od razu zaczął traktować ją jak kobietę.

Gdy tylko Adam został powiadomiony o jego przyjęciu natychmiast odwrócił się o 180 stopni zwracając się w stronę reszty kolejki uśmiechając się dość niebezpiecznie i wskazując na resztę palcem.
- Słuchajcie uważnie gamonie od tej pory jestem zastępcą Emmy-chan! - powiedział z przerażającym uśmiechem dresa, który właśnie wymusza na tobie oddanie komórki. Nie wiadomo, co było dziwniejsze i bardziej samozwańcze. Czy to, że nazwał się od razu jej zastępcą czy też to, że przeszedł z Pani Kapitan bezpośrednio na Emma-chan w stosunku do nietypowego humanoida o kobiecych kształtach - - Ktokolwiek zasmuci moją Emmę-chan temu osobiście wyprawię błyskawiczny pogrzeb.
Po tych słowach Adam oczywiście obserwował reakcję będąc gotowym do jakiś nietypowych zdarzeń i tego, że przez to mogła rozpętać się bójka na pokładzie. Oczywiście nie miał nic przeciwko niej. Czy jednak ktoś miał na tyle duże jaja, aby zaryzykować starcie z osobą o posturze Adama? Po chwili Adam podniósł swoją sutannę, którą ubrał utwierdzając innych w przekonaniu, że faktycznie może być księdzem katolickim. Niezwykle dziwnym księdzem, ale jednak. W końcu obiecał pogrzeb, pewnie ma święcenia, żeby je odprawiać.

Po dość głośnym wejściu Adam usiadł na czymś koło Emmy, a następnie czekał na odpłynięcie statku. Chyba, że w międzyczasie wydarzyło się jeszcze coś niezwykłego, co wymagałoby uwagi Boga.

Nagłe przejęcie sterów przez Adama było dość nieoczekiwane przez awanturników znajdujących się za Adamem, jednak sama Emma zdawała się nie mieć nic przeciwko temu, nawet mu poklapała z entuzjazmem dając tym samym swe przyzwolenie. Pozostali kapitanowie zerknęli w stronę całego zamieszania - no.. może poza Alojzym, który zerkał w przeciwną stronę, no ale biedaczek był ślepy - te dwie przepaski nie były tylko dla ozdoby.
- SłYsZeLiŚcIe DżEnTeLmEnA!
Rzuciła jeszcze potwierdzająco Emma, klepiąc Adamka po niższej partii pleców po czym wróciła do oceny pozostałych ochotników.


Ostatecznie na statku znalazła się prócz "Boga" jedynie piątka mężczyzn - sposób wybierania członków załogi Emmy zdawał się polegać jedynie na ocenie wyglądu - oczywiście zapewne w oczach Adama żaden z nich nie był na tyle urodziwy by mu zagrozić, choć postronne osoby mógłby by mieć inne opinie. Statek Emmy był najmniejszym w porcie, przynajmniej dzięki temu miniaturowa załoga nie powinna mieć żadnych problemów z operowaniem powietrznej maszyny. Okręty Frankie i Marka były wręcz galonami a statek Alojzego był tylko dwukrotnie większy od tego na którym znajdował się Adasiek.

Emma stanęła przy sterze patrząc na załogę znajdującą się jeden poziom pod nią - czy Adam zajął pozycję z reszta załogi a może był gdzie indziej? O tym już on decydował. Wreszcie nastał moment przygotowania do odfrunięcia, Emma ogłosiła, iż to ostatni moment by się wycofać bądź zadać pytania, w sumie niewiele zostało wytłumaczone, więc chyba nastał czas by dowiedzieć się więcej?

Oczywiście w oczach Adamach bezczelnością byłoby nawet przemknięcie przez umysł kogokolwiek tak narcystycznej myśli, że mógłby być ładniejszy w oczach Emmy niż sam Arclight, prawdziwie boski byt, którego pozostali członkowie załogi, przystojni mężczyźni powinni wielbić i sławić. Oczywiście jako osobisty strażnik bezpieczeństwa Pani Kapitan nie mógł zniżyć się do tego samego poziomu, co reszta załogi. Dlatego stanął na pokładzie zaraz obok niej jak najbliżej jej ciała przy którym zapewne wyglądał jak prawdziwy półolbrzym. Sam Adam nie miał żadnych pytań dotyczących misji, która ich czekała w sumie skupiając się na Emmie zapomniał, że w ogóle był na jakiejkolwiek misji, złożone zlecenie i zbadanie szlaku morskiego stała się dla niego mniej istotną rzeczą. Jeśli nie pojawiły się żadne pytanie od załogi, albo po prostu skończyły się one to Adam przemówi na sam koniec:
- Ja mam jedno pytanie, a raczej sugestię. - zaczął dość poważnie poprawiając okulary - Dla twojego bezpieczeństwa nie uważasz, że powinniśmy dzielić razem wspólną kajutę tylko ja i ty? Jeśli stracimy naszego cennego kapitana to będzie klapa z misją, nawet nie wrócimy sami do portu nalegam więc, żeby ze względów bezpieczeństwa zająć jedną, wspólną kajutę.
Adam chyba uznał, że wymyślił w swojej głowie plan idealny, aby wepchać się do sypialni Emmy mając ku temu dobry powód. Z drugiej strony faktycznie, to ona była tutaj kapitanem i wątpił, aby bez niej potrafili stawić czoła zagrożeniu na morzu, albo przynajmniej wrócić do portu. Jej bezpieczeństwo przy starciu z niebezpieczeństwem na pewno będzie kluczowe i jeśli wróg przez chwilę pomyśli to zapewne kapitanowie staną się pierwszymi celami ataków.

Emma przyłożyła swą maskę do twarzy, tym samym ją przykrywając - nagle wydobył się z nıej dźwıęk niczym pstryk a porcelanowa maska niemal natymiast ożyła stajac się prawdziwa. Namalowane oczy zaczeły się poruszać, usta otwierać a materıał maski zaczał przypominać skórę. Pani Kapitan z nową twarzą spojrzała na Adamcia po czym się uśmiechneła w stronę samozwańczego bożka. Żadne pytanıa od publiczności się nie pojawiły toteż załoga szybko wzieła się do roboty - cel podróży został podany - wszystkie statki w równej lini kierowały się na zachód tworząc powietrzny konwój. Każdy z statków miał rozwinięte żagle, unosiły się w powietrzu jak gdyby były ptakami czy też dywanikami z Alladyna, gdyby się w cıszy wsłuchać usłyszeć by można ciche i monotonne brzeczenie.
- Ciekawa ofetra mój drogi. Dodatkowa ochrona zawszej jest w cenieş szczególnıe jeśli chodzi o waszą drobna Kapitan. W porządku - zapraszam.
Odparła Emma z zupełnıe nowym głosem poczym ruchem rękı zaprosiła Adama pod pokład gdzie następnie wskazała mu drzwi do kapıtańskiej kajutki. Pomıeszczenie przypominało połączenie gabinetu i sypıalnı z drewnianym biurkiem, wyrkiem z czeroną pościelą plakatem na ścianie przedstawiającym jakiś boysband, mnóstwem map na regałku i sporym lustrem z kosmetyczką.
- Oto i one mój wspaniały zastępco.


Wybierz prosze inny kolor bo sie strasznie zlewa z tłem

// No dobrze zmienię moją piękną boską żółć.

Niczym Jehowi, którzy nagle dostają pozwolenie na wejście do mieszkania i nie wiedzą kompletnie, co dalej mają robić i mówić, bo to ich pierwszy raz od wielu lat, tak teraz Adam został niespodziewanie zaproszony do środka. Zapewne przeciętny widz nigdy nie wpuściłby podejrzanego, półnagiego księdza, który bardziej niż osoba duchowna zachowywał się jak jakiś zboczeniec, pedofil, albo inny dewiant. Tak właśnie opisałby to narrator, ale Adam oczywiście nawet przez chwilę nie stracił swojej pewności siebie, uznał takie zachowanie za jak najbardziej normalne względem jego wspaniałej osoby. Może przez chwilę przeszło mu przez myśl, że może planować coś niebezpiecznego z jego ciałem, ale po chwili stracił to podejrzenie. Pewnie po prostu się w nim zakochała i to wszystko tłumaczyło.

Właśnie dlatego Adam wszedł do jej kajuty w pierwszej kolejności zerkając oczywiście na łóżko, aby ocenić czy łatwo pomieszczą się w nim dwie osoby, czy też Pani Kapitan będzie musiała spać na nim. Nie żeby w jakikolwiek sposób przeszkadzało to białowłosemu, wręcz przeciwnie, cieszył się na myśl o takim obrocie spraw. Dopiero potem zwrócił uwagę na zdjęcie jakiegoś męskiego boysbandu. Faktycznie kapitan musiała po prostu uwielbiać urodziwych chłopców, dlatego z taką przyjemnością zaprosiła go do załogi.
- Całkiem przystojni, ale i tak jestem dużo ładniejszy. Poza tym na pewno nie umieją się bić - Zapewne był to typ tancerzy i śpiewaków, których ciała były z dwa razy mniejsze niż mocno umięśnionego i wysportowanego Boga - I na pewno jestem od nich dużo lepszy też w innych rzeczach. - po tych rzeczach Adam chwycił trochę brutalnie podbródek pani kapitan i podniósł delikatnie do góry, samemu schylając się, aby spróbować ją namiętnie pocałować w prawdopodobnie nie zamkniętej kajucie. Ciekawiło, go czy będzie się opierać. Jeśli nie to chwilę później popchnie ją swoim dużo większym ciałem na łóżko. W porównaniu z nim była naprawdę drobna, więc nie powinno być to specjalnie trudne. Zamiary Adama były raczej łatwe do zgadnięcia.

/W różowym ci do twarzy.

- Kiya.
Zawyła niezbyt przekonujaco zamaskowana ludzką twarzą kapitan zarzymując zbliżajace się usta samozwańczego boga. Adam poczół się jakby dotykał porcelanowanego wazonu aniżeli ludzkiej dłoni.
- Nie tak prędko, jeszcze nawet nie zostałeś podpisany. Nie ładnie tak otwierać prezenty przed świętmi, najdroższy zastępco.
Dodała po chwili w dalszym ciągu brzmiąc zupełnie inaczej niż przed założeniem maski.
- Czeka nad długa droga, może opowiesz mi co nieco o sobie a ja zerknę na mapy.
Skomentowała zasiadając za biurkiem i wyciągając kilka wielkich map przedstawiających mniej i bardziej znane wyspy i zakamarki rozbitego świata.

Ku zaskoczeniu został on zatrzymany przez porcelanową rękę przy okazji słysząc bardzo słodki i uroczy dźwięk (chociaż nie był pewny czy w wykonaniu kapitan faktycznie tak brzmiał). Nie spodziewał się tego, ale przy okazji polizał tą część jej dłoni swoim językiem. Każdy miał swoje dziwne fetysze, a Adam z pewnością miał ich wiele, a część z nich lepiej, aby nigdy nie wyszła na światło dzienne. Potem kobieta wspomniała coś o byciu podpisanym, co w pierwszej kolejności skojarzyło się Adamowi z aktem małżeństwa, ewentualnie jakiś obrzęd łączący w pary odpowiedni dla jej religii.
- Cieszę się, że już myślisz o małżeństwie, też je między nami planuję, ale nie uważasz, że to trochę za szybko? - powiedział ksiądz, który nie widział nic złego w ożenieniu się z tą kobietą, ale nie spodziewał się tak szybkiej oferty. - Nie wiem czy będę miał umiejętność, aby być tak cierpliwym jak oczekujesz mając obok siebie tak seksowną kobietą. Możliwe, że w czasie rejsu będziesz zmuszona mnie związać, chociaż nie wiem czy wiele to pomoże.
Dzieczyna chciała też więcej dowiedzieć się o samozwańczym Bogu, co w sumie było dość ludzką reakcją. Adam nie widział powodów, aby nie opowiedzieć trochę o sobie, chociaż część faktów, szczególnie tych dotyczących swoich urodzin postanowił pominąć. Kto chciałby opowiadać, ze jest sztucznym, stworzonym przez naukę klonem Boga, czy też kogoś, kogo uważanego za niego. Nuda odnośnie naukowców, lepiej było zacząć od innych faktów.
- Oczywiście moja kapitan, z chęcią Ci o sobie opowiem, ale w zamian liczę na to samo. Też chcę o tobie wszystko wiedzieć, chociażby to, gdzie byłaś przez całe moje życie. - zaczął Adam siadając na czymś, co nadawało się do tego w jej pokoju. Może na łóżku? - No dobrze. Więc urodziłem się w dawnych czasach, na pewno słyszałaś o kokonach na całym świecie, które oplotły na tak długi czas magów. Jestem jednym z nich, a tutaj mam dowód tego. - powiedział wskazując na swoje czoło i kryształ w nim osadzony - W sumie obudziłem się całkiem niedawno więc opowiem Ci o trochę dawniejszych czasach. Wcześniej żyłem w Fiore, gdzie miałem swój własny kościół, kościół Arclighta (co prawda ruina i nikt do niego nie należał, ale takowy kościół istniał). Poza tym byłem najemnym magiem, wtedy magia nie była tak popularna, szczególnie silna magia tak jak moja. Zasłynął na całym świecie z obrony Magnolii, gdzie uratowałem świat przed siłami zła mordując najmnroczniejsze z demonów. Postawili mi za to na rynku Magnolii dość okazały pomnik, aby uczcić bohatera całego kraju. W trakcie udanej obrony niestety w wyniku nieszczęśliwych zbiegów wydarzeń i ingerencji jakiegoś perfidnego Boga, który popychał mnie z walki do walki i dawał przypadkowe obrażenia umarłem. Trafiłem do śmierci, ale krótkim czasie, gdy usłyszała kim jestem postanowiła mnie odesłać na ziemię. Potem ta sprawa z kokonami i teraz jestem tutaj. To chyba wszystko. Teraz twoja kolej.
Oczywiście wszystko, co opowiedział o sobie Adam było prawdą, w niektórych miejscach może nieco zbytnio przekolorowaną, ale ksiądz nawet przez chwilę nie zastanawiał się nad ich prawdziwością, gdy o nich mówił. W trakcie opowiadania Adam z pozycji siedzącej przesunął się bardziej do pozycji półleżącej. Przy okazji zaczął przeszukiwać wzrokiem pokój w poszukiwaniu jakiś ciewych rzeczy. Majtki, bielizna, stanik. Coś, co mógłby ukraść jako fant na pamiątkę. Nie żeby był on złodziejem kobieciej bielizny, po prostu chciał mieć jakąś pamiątkę z rejsu, był bardziej turystą niż zboczeńcem, żeby nikt nie śmiał mieć wątpliwości w tej sprawie.

Kapitan w dalszym ciągu przeglądała mapy aczkolwiek zdawała się wysłuchiwać opowiadania Adama z sporym zainteresowaniem zapewne notując sobie w główce najważniejsze fragmenty. Poszukiwania jakiś widocznych pamiątek zajeło naszemu bożkowi dłuższą chwilę - na widoku nie dostrzegł żadnych pożądanych pamiątekş jednak pod poduszką zauważył coś co wygladało na książczkę - może pamiętnik pełen gorących sekretów?
- Cóż za wspaniała histora najdroższy! Nigdy nie słyszałám o kościele Arclighta, niemniej nie codziennie goszczę na swym okrencie bohatera! Ohş ależ chętnie dołączyła bym cię do mej kolekcj - niemniej wpıerw misja potem przyjemności. Smutny los.
Kobitka przerwała na chwilę przeglądanie map i spojrzała na Adama po czym przyłożyła rękę do podbródka a twarzyczka niemal natychmiast odpadła przejieniajac się ponownie w maskę - odsłaniajac znaną już magowi robaczą głowe.
- MoJa HiStOrİa JeSt kRóTkA, UrOdzİŁaM sİę nA jEdNeJ z oKoLiCznYcH wYsP. MaŁe CuDnE MiEjScE zWaNe GrArRiA. RoDzİcE bYlİ pİrAtAmİ, pOtEm jA bYłAm pİrAtKą. CuDnE ŻyCiE - bİeRzEsZ Co ChCeSz, KiEdY ChCeSz, KoGo ChCeSz. AlE mİe ZłApAlİ wİęC TeRaZ jEsTeM KoRsArZem. BiOrE Co ChCe aLe tYlKo kİeDy mİ pOzWoLą.

- To było kilkaset lat temu, chociaż trochę smuci mnie fakt, że zapomnieli o mojej wspaniałości przez te lata. Będę im musiał o tym przypomnieć i odbudować kościół. - odpowiedział Adam na pierwszą część jej wypowiedzi. - Hmm w takim razie ja też jestem piratem, chociaż to moja pierwsza wyprawa na morzu. (dobrze, że nie okazało się, że Adam ma chorobę morską). Mnie jeszcze nie złapali więc też biorę co chcę, kiedy chcę i kogo chcę. Wiesz jak wiele czasu zajmie nam nasz wspólny rejs do celu naszej wyprawy?
Potem Adam chwilę poczekał na odpowiedź i na moment, kiedy dziewczyna wróci do swoich map, bo był pewien, ze jeszcze to zrobi, a byłby to najlepszy moment dla księdza, aby zobaczyć o jakich grzechach Pani kapitan napisała w swoim pamiętniku, który wystawał spod poduszki. Oczywiście otworzy na losowej stronie i od razu zacznie czytać.